Андрэй Міхайлавіч Федарэнка: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 2:
{{цёзкі2|Федарэнка}}
'''Андрэй Міхайлавіч Федарэнка''' ({{ДН|17|1|1964}} г., в. [[Бярозаўка (Мазырскі раён)|Бярозаўка]] [[Мазырскі раён]], [[Гомельская вобласць]]) — беларускі [[Проза|празаік]].
== Біяграфія ==
Скончыў [[Мазырскі політэхнічны тэхнікум]] і бібліятэчны факультэт [[Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт культуры і мастацтваў|Мінскага інстытута культуры]] (1985—1990). Служыў у Савецкай Арміі. Працаваў мулярам у [[Мікашэвічы|Мікашэвічах]] Лунінецкага раёна, на чыгунцы ў [[Калінкавічы|Калінкавічах]] Гомельскай вобласці, старшым бібліятэкарам Бярозаўскай бібліятэкі № 2 Мазырскага раёна, карэктарам штотыднёвіка «7 дней», загадчыкам аддзела навукі і мастацтва часопіса «[[Полымя (часопіс)|Полымя]]», на кінастудыі «[[Беларусьфільм]]». У 2005—2011 гадах — загадчык аддзела прозы ў часопісе «[[Маладосць (часопіс)|Маладосць]]». У 2011—2012 гадах супрацоўнік аддзела прозы і паэзіі газеты «[[Літаратура і мастацтва (газета)|Літаратура і мастацтва]]». Цяпер стыль-рэдактар часопіса «[[Дзеяслоў (часопіс)|Дзеяслоў]]». Член [[Саюз беларускіх пісьменнікаў|Саюза беларускіх пісьменнікаў]], у 2017 выбраны ў Раду Саюза<ref>http://lit-bel.org/by/about/struct/</ref>. Удзельнік традыцыйных [[Шахматы|шахматных]] турніраў СБП<ref>http://www.lit-bel.org/by/news/kastrychnicki-shaxmatny-turnir.html</ref><ref>http://www.lit-bel.org/by/news/2017/pismennicki-shaxmatny-turnir.html</ref>.
== Творчасць ==
Друкуецца з 1987 г. У аповесці «Гісторыя хваробы» (1989) сацыяльна-псіхалагічны партрэт сучаснай моладзі, у аповесці-фантасмагорыі «Смута, альбо XII фантазій на адну тэму» (1994) жыццё сучаснага грамадства, якое страціла маральныя арыенціры, у аповесці «Вёска» (1995) філасофскі роздум над лёсам Беларусі і беларусаў. Аўтар аповесцей «Такое кароткае лета», «Ланцуг» (абедзве 1994), «Нічые» (2001),
Адгукаючыся на кнігу Андрэя Федарэнкі «Сузіральнік» (2018), доктар філалагічных навук [[Ганна Мікалаеўна Кісліцына|Ганна Кісліцына]] ахарактарызавала яго прозу як «н''яспешную, удумлівую''»: «''Аўтар як быццам калекцыяніруе заканамернасці чалавечага быцця, якія знаходзіць у самым простым абывацельскім жыцці. Яго назіранні часта аказваюцца даволі нечаканымі''»<ref>https://news.tut.by/culture/620756.html</ref>. Яна ж высока ацаніла раман «Жэтон на метро» (2019; выйшаў асобнай кнігай у 2020): «''Было вельмі цікава ўбачыць тэкст, які, з аднаго боку, бліскуча напісаны Андрэем Федарэнкам, адным з найлепшых беларускіх празаікаў, якога слушна лічаць выдатным стылістам, з другога боку
А. Федарэнка перакладае з беларускай мовы на [[Руская мова|рускую]]. Асобныя яго творы былі перакладзены на рускую<ref>https://www.livelib.ru/author/300264/latest-andrej-fedorenko</ref><ref>http://belisrael.info/?p=11646</ref>, [[Англійская мова|англійскую]]<ref>http://belisrael.info/?p=12251</ref> і іншыя мовы.
== Кнігі ==
* «Гісторыя хваробы» (1989)
Радок 22 ⟶ 24:
* «Вёска» (2013)
* «Ціша» (2014)
* «Сузіральнік» (2018)
* «Жэтон на метро» (2020)
== Узнагароды ==
|