Вікіпедыя

Паташня (Хойніцкі раён): Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Радок 69:
 
== Гісторыя ==
У крыніцы, грунтаванай на звестках рэвізіі 1795 г., згаданае паселішча Запаташна ў складзе былога Загальскага староства., месцілася ў Рэчыцкай акрузе (павеце) Чарнігаўскага намесніцтва (губерні)<ref>Петреченко І. Є. “Камеральное описание… Речицкой округи” 1796 р.: інформаційний потенціал пам’ятки // Днепровский паром. Природное единство и историко-культурноевзаимодействие белорусско-украинского пограничья / Материалы международной конференции (26-27 апреля 2018 г., г. Гомель). – Минск: Четыре четверти, 2018. С. 72</ref>, ад 1797 г. – Мінскай губерні Расійскай імперыі. У метрычным запісе Юравіцкага парафіяльнага касцёлу, датаваным 5 красавіка 1796 г., вядзецца аб хросце айцом-дамініканамдамініканцам Бруна Лявіцкім немаўляці Феліцыяна, сына шляхетных Георгія і Юліяны з дому Скарадэцкіх Дубікоўскіх, кумамі былі шляхетныя Мікалай Навіцкі і Тэадозія Завітневічаўна; усе яны з Паташні (de villa Potasznia).<ref>НГАБ у Мінску. Ф. 937. Воп. 1. Спр. 60. А. 47</ref> “Запоташный Застенок” паказаны таксама на плане Генеральнага межавання Рэчыцкага павету 1796 г.<ref>http://hojniki.ucoz.ru/index/paselishchy/0-159#</ref>
 
Аколіцы Паташня і Сачкоў (Шацкоў), іх насельнікі з ліку чыншавай шляхты, на казённай зямлі Загальскага староства, якое трымаў часовы ўладальнік пан Солтан, згаданыя таксама ў шляхецкай рэвіі 1811 г.<ref>НГАБ. Ф. 333. Воп. 9. спр. 263. А. 129 – 130, 161 – 162</ref>
У парэформенны перыяд Паташня вядомая як паселішча (у розных крыніцах засценак ці аколіца, а таксама вёска) у Хойніцкай воласці Рэчыцкага павету Мінскай губерні. На пачатак 1870 года тут налічвалася 27 мужчынскіх душ былых аднадворцаў, прыпісаных да воласці, 10 душ аднадворцаў, прыпісаных да Загальскага сельскага таварыства, 6 душ былых казённых сялян.<ref>Список волостей, обществ и селений Минской губернии на 01. 01. 1870 г. – Минск, 1870. Л. 71</ref> Жыхары ад самага пачатку былі парафіянамі Юравіцкага касцёлу Найсвяцейшай Панны Марыі, а пасля яго ліквідацыі і наступнага зачынення капліцы, ад другой паловы 1860-х гг. сталі парафіянамі Астраглядаўскага касцёлу Ўнебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі. Найбольш раннімі і пашыранымі ў паташэнцаў прозвішчамі былі Казлоўскія, Арлоўскія, Цішкевічы, Яворскія, Міхалоўскія, Сакалоўскія, Дубікоўскія, Скаратэцкія, Тамковічы, Навіцкія.<ref>НГАБ у Мінску. Ф. 1781. Воп. 32. Спр. 112. А. 2 – 3адв.</ref> ▼
 
▲У парэформенны перыяд Паташня вядомая як паселішча (у розных крыніцах засценак ці аколіца, а таксама вёска) у Хойніцкай воласці Рэчыцкага павету Мінскай губерні. На пачатак 1870 года тут налічвалася 27 мужчынскіх душ былых аднадворцаў, прыпісаных да воласці, 10 душ аднадворцаў, прыпісаных да Загальскага сельскага таварыства, 6 душ былых казённых сялян.<ref>Список волостей, обществ и селений Минской губернии на 01. 01. 1870 г. – Минск, 1870. Л. 71</ref> Жыхары ад самага пачатку былі парафіянамі Юравіцкага касцёлу Найсвяцейшай Панны Марыі, а пасля яго ліквідацыі і наступнага зачынення капліцы, ад другой паловы 1860-х гг. сталі парафіянамі Астраглядаўскага касцёлу Ўнебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі. Найбольш раннімі і пашыранымі ў паташэнцаў прозвішчамі былі Казлоўскія, Арлоўскія, Цішкевічы, Яворскія, Міхалоўскія, Сакалоўскія, Дубікоўскія, Скаратэцкія, Тамковічы, Навіцкія.<ref>НГАБ у Мінску. Ф. 1781. Воп. 32. Спр. 112. А. 2 – 3адв.</ref>
 
{{зноскі}}
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Паташня_(Хойніцкі_раён)"