Паташня (Хойніцкі раён): Розніца паміж версіямі

У крыніцы, грунтаванай на звестках рэвізіі 1795 г. года, згаданае паселішча Запаташна ў складзе былога Загальскага староства, месцілася ў Рэчыцкай[[Рэчыцкі акрузепавет (павецеРасійская імперыя)|Рэчыцкім павеце]] [[Чарнігаўская губерня|Чарнігаўскага намесніцтва]] (губерні)<ref>Петреченко І. Є. “Камеральное«Камеральное описание… Речицкой округи”округи» 1796 р.: інформаційний потенціал пам’ятки // Днепровский паром. Природное единство и историко-культурноевзаимодействие белорусско-украинского пограничья / Материалы международной конференции (26-27 апреля 2018  г., г. Гомель). – — Минск: Четыре четверти, 2018. С. 72</ref>, адз 1797 года — г. –[[Мінская губерня|Мінскай губерні]] [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]]. У метрычным запісе [[Юравічы (Калінкавіцкі раён)|Юравіцкага]] парафіяльнага касцёлукасцёла, датаваным 5 красавіка 1796 г. года, вядзецца гаворка аб хросце айцом-дамініканцам Бруна Лявіцкім немаўляці Феліцыяна, сына шляхетных Георгія і Юліяны з дому Скарадэцкіх Дубікоўскіх, кумамі былі шляхетныя Мікалай Навіцкі і Тэадозія Завітневічаўна; усе яны з Паташні (de villa Potasznia).<ref>НГАБ у Мінску. Ф. 937. Воп. 1. Спр. 60. А. 47</ref>. “Запоташный«Запоташный Застенок”Застенок» паказаны таксама на плане Генеральнага межавання Рэчыцкага паветупавета 1796 г. года<ref>http://hojniki.ucoz.ru/index/paselishchy/0-159#</ref>.

Аколіцы Паташня і Сачкоў (Шацкоў), іх насельнікі з ліку чыншавай шляхты на казённай зямлі Загальскага староства, якое трымаў часовы ўладальнік пан Солтан, прысутныя таксама ў шляхецкай рэвіірэвізіі 1811 г. года<ref>НГАБ. Ф. 333. Воп. 9. спр. 263. А. 129 – 130129—130, 161 – 162161—162</ref>.

У парэформенныпаслярэформенны перыяд Паташня вядомая як паселішча (у розных крыніцах засценак ці аколіца, а таксама вёска) у Хойніцкай воласці [Рэчыцкага павету Мінскай губерні. На пачатак 1870 года тут налічвалася 27 мужчынскіх душ былых аднадворцаў, прыпісаных да воласці, 10 душ аднадворцаў, прыпісаных да Загальскага сельскага таварыства, 6 душ былых казённых сялян.<ref>Список волостей, обществ и селений Минской губернии на 01. 01. 1870  г. – — Минск, 1870. Л. 71</ref>. Жыхары ад самага пачатку былі парафіянамі Юравіцкага касцёлукасцёла Найсвяцейшай Панны Марыі, а пасля яго ліквідацыі і наступнага зачыненнязакрыцця капліцы, адз другой паловы 1860-х гг.гадоў, сталі парафіянамі Астраглядаўскага касцёлукасцёла ЎнебаўзяццяУнебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі. Найбольш раннімі і пашыранымі ў паташэнцаў прозвішчамі былі Казлоўскія, Арлоўскія, Цішкевічы, Яворскія, Міхалоўскія, Сакалоўскія, Дубікоўскія, Скаратэцкія, Тамковічы, Навіцкія.<ref>НГАБ. Ф. 1781. Воп. 32. Спр. 112. А. 2 – — 3адв.</ref>. Паводле перапісу 1897 г. года 36 двароў, 212 жыхароў. На 1909  г. 30 двароў з 210 жыхарамі.<ref>Список населённых мест Минской губернии. / Сост. В.  С.  Ярмолович. – — Минск, 1909. С. 163</ref>.

АдЗ 8 снежня 1926 г.года да 23 жніўня 1937 г.года цэнтр [[Паташненскі нацыянальны польскі сельсавет|Паташненскага польскага сельсаветусельсавета]] [[Хойніцкі раён|Хойніцкага раёнураёна]] [[Рэчыцкая акруга|Рэчыцкай]], адз 9 чэрвеня 1927 г.года да 26 ліпеня 1930 г.года [[Гомельская акруга|Гомельскай акругі]].

У 1920 – 19301920—1930-х гг.гааыдых існавалі вёскі Паташня і Новая Паташня. У 1930 г.годзе 41 двор, 180 жыхароў. Большую іх частку складалі каталіцкія альбо “польскія”«польскія» сем’і. Меліся школа, хата-чытальня. У 1931 г. годзе арганізаваны калгас “ОСОАВИАХИМ”«ОСОАВИАХИМ», працавала кузня. У гады [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай вайны]] дзейнічала патрыятычнае падполле (кіраўнік Юліян Мечыслававіч Цішкевіч). 26 жыхароў загінулі на фронце. Паводле перапісу 1959 г. года 419 жыхароў. Вёска ў складзе саўгаса саўгасу “Хойніцкі”«Хойніцкі» (цэнтр в. [[Казялужжа]]).

* Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т.2, кн.2. Гомельская вобласць/С.  В.  Марцэлеў; Рэдкалегія: Г.  П.  Пашкоў (галоўны рэдактар) і інш.  — Мн.: БелЭн, 2005. 520с.: іл. Тыраж 4000 экз. ISBN 985-11-0330-6 ISBN 985-11-0302-0