Караль Прозар: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
др вікіфікацыя, аўтаматычная перапрацоўка спасылкі на ЭнцВКЛ з дапамогай AWB
Радок 40:
[[Выява:Karal Prozar. Караль Прозар (XIX).jpg|thumb|злева|150px|Караль Прозар. Невядомы мастак]]
 
Атрымаў выдатную адукацыю, актыўна ўдзельнічаў у палітычным жыцці краіны. Займаў пасаду маршалака [[Трыбунал Вялікага Княства Літоўскага|Трыбуналу Вялікага Княства Літоўскага]] ([[1787]])<ref>[[Уладзіслаў Вяроўкін-Шэлюта]]. Прозары // {{Крыніцы/ЭВКЛsfn|ЭнцВКЛ|2005|с=465}} С. 465.</ref>, потым быў абозным (генерал-кватармайстрам). Ухваляў [[Канстытуцыя 3 мая 1791 года|Канстытуцыю 3 мая 1791]]<ref>Л. Д. Клок. [http://hoiniki.com/pergament.htm Тайна хойніцкага пергаменту] // Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Хойніцкага раёна. — Мн., 1993.</ref>.
 
Пры падрыхтоўцы [[Паўстанне 1794 года|паўстання]] ([[1794]]) сабраў на яго падтрымку каля мільёна злотых, прадаўшы пры гэтым частку сваіх уладанняў. Атрымаў ад [[Тадэвуш Касцюшка|Т. Касцюшкі]] прызначэнне на генерал-маёра, начальніка ўзброеных сіл на [[Украіна|Украіне]], [[Палессе|Палессі]], [[Падолле|Падоллі]] і частцы [[Вялікае Княства Літоўскае|Літвы]], што адыйшла раней да [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]]. Аднак з прычыны недасведчанасці ў ваеннай справе не здолеў разгарнуць ваенных дзеянняў, выехаў у [[Варшава|Варшаву]].
Радок 48:
Па атрыманні амністыі вярнуўся ў [[Хойнікі]] ([[1802]]). У [[1812]] падтрымаў [[Напалеон I Банапарт|Напалеона]], увайшоў у [[Часовы ўрад Вялікага Княства Літоўскага]] (старшыня Скарбовага камітэта). Да [[1814]] у эміграцыі.
 
3 [[1821]] у [[Патрыятычнае таварыства|Патрыятычным таварыстве]], член правінцыйнага камітэта Літвы. У [[1826]] расійскія ўлады арыштавалі К. Прозара ў справе [[дзекабрысты|дзекабрыстаў]] і змясцілі ў [[Петрапаўлаўская крэпасць|Петрапаўлаўскую крэпасць]], аднак у [[1829]] вызвалілі як «не належнага да справы»<ref>[[Уладзіслаў Вяроўкін-Шэлюта]]. Прозары // {{Крыніцы/ЭВКЛsfn|ЭнцВКЛ|2005|с=466}} С. 466.</ref>.
 
Падчас гэтага зняволення памерла жонка К. Прозара Людвіка ([[1828]]), якая ў пошуках мужа выехала ў [[Брэст]]. Нябожчыцу перавезлі на радзіму і пахавалі ва ўніяцкай бажніцы ў вёсцы [[Вялікі Бор, Хойніцкі раён|Вялікі Бор]], пазней перапахавалі ў Хойніках, у кургане каля капліцы на местачковых могілках.
Радок 58:
 
== Літаратура ==
* {{Крыніцы/ЭнцВКЛ|том=2|старонкі=465—466|артыкул=Прозары|аўтар=[[Уладзіслаў Вяроўкін-Шэлюта|Вяроўкін-Шэлюта У.]]}}
* {{Крыніцы/ЭВКЛ|2}}
 
{{DEFAULTSORT:Прозар Караль}}