Мікалай Іванавіч Чаргінец: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
(удзельнік выдалены)
(выдаленае кароткае апісанне змен)
(удзельнік выдалены)
др (выдаленае кароткае апісанне змен)
Радок 70:
'''Мікала{{націск}}й Іва{{націск}}навіч Чаргіне{{націск}}ц''' ({{ДН|17|10|1937}}, [[Мінск]]) — беларускі [[пісьменнік]] і палітычны дзеяч. Кандыдат юрыдычных навук (1977). Заслужаны работнік МУС СССР (1977). Генерал-лейтэнант унутранай службы (1993).
 
Увёў у беларускую літаратуру так званы міліцэйскі дэтэктыў. Працуе ў дэтэктыўным жанры. Аўтар амаль паўсотні кніг мастацкай прозы, большасць з якіх — вострасюжэтныя дэтэктывы.
 
== Біяграфія ==
Радок 77:
У маладосці займаўся футболам. Выхаванец мінскай [[Футбольная школа моладзі, Мінск|ФШМ]], у 1958 далучыўся да новастворанай каманды [[ФК Ніва Вінніца|«Лакаматыў»]] з [[Вінніца|Вінніцы]] і забіў першы гол гэтай каманды ў гісторыі. Пасля выступаў у Малдове, а ў 1960—1962 у мінскіх клубах<ref>[http://footballfacts.ru/players/108184-cherginec-nikolaj-ivanovich Профіль футбаліста на сайце footballfacts.ru]</ref>. У 1963 скончыў Вышэйшую школу трэнераў [[Беларускі дзяржаўны інстытут фізічнай культуры|Беларускага дзяржаўнага інстытута фізічнай культуры]].
 
Працаваў інструктарам фізічнай культуры на [[Мінскі прыборабудаўнічы завод|Мінскім прыборабудаўнічым завод]]зе. У [[1964]] накіраваны на работу ў органы міліцыі — у [[крымінальны вышук]]. У 1967 скончыў [[Юрыдычны факультэт БДУ|юрыдычны факультэт]] [[БДУ]]. З 1969 — намеснік начальніка Першамайскага, з 1973 — начальнік Ленінскага раённага аддзела ўнутраных спраў Мінска. З 1975 — намеснік начальніка ўпраўлення ўнутраных спраў [[Мінгарвыканкам|Мінгарвыканкама]]а, з 1981 — начальнік Упраўлення крымінальнага вышуку [[Міністэрства ўнутраных спраў БССР]]. У 1984—1987 служыў у [[Афганская вайна (1979—1989)|Афганістане]], удзельнічаў у баявых аперацыях, быў паранены. З 1987 — начальнік [[Беларускае ўпраўленне ўнутраных спраў на транспарце МУС БССР|Беларускага ўпраўлення ўнутраных спраў на транспарце МУС БССР]]. Генерал-маёр міліцыі. [[Кандыдат юрыдычных навук]]. [[Член СП СССР]] (з 1978).
 
Акадэмік шэрага міжнародных акадэмій, віцэ-прэзідэнт [[Міжнародная Акадэмія народаў свету|Міжнароднай Акадэміі народаў свету]]{{Праясніць}} і {{нп3|Акадэмія праблем бяспекі, абароны і правапарадку Расійскай Федэрацыі|Акадэміі праблем бяспекі, абароны і правапарадку Расійскай Федэрацыі|ru|Академия проблем безопасности, обороны и правопорядка}} (акадэмія была зачынена ў 2008 г. за махлярства — выдавала ілжывыя дакументы і надавала ілжывыя званні, супадальныя з вайсковымі званнямі<ref>[http://www.iuaj.net/1_oldmasp/modules.php?name=News&file=article&sid=379 Кассационная коллегия Верховного Суда РФ 19 февраля 2009г. рассмотрела кассационною жалобу АБОП на решение Верховного суда РФ от 10.17.08г.]</ref><ref>{{cite web| author =| date =8 лютага 2013| url =https://udf.by/news/main_news/74182-viktor-sheyman-stal-professorom-nesuschestvuyuschey-akademii.html | title =Виктор Шейман оказался "липовым" профессором |publisher =udf.by| accessdate = 24 лютага 2019| lang =ru}}</ref>), прафесар, гранд-доктар філасофіі і права Сусветнага размеркаванага ўніверсітэта Арганізацыі Аб’яднаных Нацый{{Праясніць}}. Член Прэзідыума Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь, старшыня Пастаяннай камісіі Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь па міжнародных справах і нацыянальнай бяспецы, старшыня Пастаяннай камісіі Парламенцкага Сходу Саюза Беларусі і Расіі па пытаннях знешняй палітыкі. Сустаршыня Міжнароднага літаратурнага фонду, сакратар міжнароднай асацыяцыі пісьменнікаў-баталістаў, старшыня грамадскага аб’яднання «Саюз пісьменнікаў Беларусі»<ref name="НББ">{{cite web
Радок 88:
 
== Узнагароды ==
Узнагароджаны 8 ордэнамі [[СССР]], [[Беларусь|Беларусі]], [[Афганістан]]а і [[Польшча|Польшчы]], у т.л. [[Ордэн Чырвонага Сцяга|ордэнам Чырвонага Сцяга]], двума [[Ордэн Чырвонай Зоркі|ордэнамі Чырвонай Зоркі]], вышэйшым афганскім ордэнам Чырвоны Сцяг, савецкімі і афганскімі медалямі. [[Заслужаны работнік Міністэрства ўнутраных спраў СССР]] (1977). Лаўрэат [[Літаратурная прэмія імя А. Фадзеева|Літаратурнай прэміі імя А. Фадзеева]] (1990) за раман «Сыновья», [[Літаратурная прэмія імя В. Пікуля|Літаратурнай прэміі імя В. Пікуля]], а таксама некаторых саюзных і рэспубліканскіх прэмій. Удастоены звання «Міжнародны прафесіянал 2005» ([[Кембрыдж]]).
 
Як сцвярджае сам Мікалай Чаргінец на сваім сайце — ён унесены ў [[Кніга рэкордаў Гінэса|Кнігу рэкордаў Гінэса]] за разнапланавыя дасягненні ў галіне навукі і культуры (1998)<ref>{{cite web |url= http://www.cherginets.by/ru/about/biografia.html|title= Чергинец Николай Иванович |author= |date= | publisher= |accessdate=24 лютага 2019|lang= ru|archiveurl=https://web.archive.org/web/20180813081429/http://www.cherginets.by/ru/about/biografia.html |archivedate= 13 жніўня 2018}}</ref>. Аднак, пры афіцыйным запыце да прадстаўніцтва кампаніі пацвердзіць гэта, высветлілася, што ніякага Чаргінца ў базе няма і ніколі не было<ref>{{cite web| author =| date =28 верасня 2015| url =https://belsat.eu/ru/news/nikolaya-chergintsa-ulichili-vo-lzhi/ | title =Николая Чергинца уличили во лжи |publisher =[[БелСат]]| accessdate = 2019-02-29| lang =ru}}</ref>.
Радок 103:
 
{{Бібліяінфармацыя}}
 
{{DEFAULTSORT:Чаргінец Мікалай Іванавіч}}
[[Катэгорыя:Футбалісты СССР]]
Радок 111 ⟶ 112:
[[Катэгорыя:Ігракі ФК Ніва Вінніца]]
[[Катэгорыя:Рускамоўныя пісьменнікі]]
[[Катэгорыя:ПостаціПалітыкі беларускай палітыкіБеларусі]]
[[Катэгорыя:Рэкардсмены Кнігі рэкордаў Гінеса]]
[[Катэгорыя:Члены Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь 1-га склікання]]