|
Сын падскарбія земскага літоўскага [[Аляксандр Юр’евіч|Аляксандра Юр’евіча]].
Атрымаў 20 красавіка 1467 года ў Гродне рэкамендацыйны ліст (меў функцыі цяперашняга пашпартупашпарта) вялікага князякараля [[Казімір Ягелончык|Казіміра]] да еўрапейскіх манархаўваладароў<ref>''Byliński, J.'' Zagraniczne studia Polaków… S. 98-99.</ref>. Снежнем 1467 года пан Солтан быў пры двары святарымскага імператара [[Фрыдрых III Габсбург|Фрыдрыха III]], дзе засведчыў жаданне наведаць іншыя краіны і вучыцца рыцарскаму майстэрству. Атрымаў 5 сакавіка 1468 года рэкамендацыйны ліст арагонскага, сіцылійскага і адначасова іерусалімскага караля [[Фердынанд II Арагонскі|Фердынанда]], а неўзабаве і рэкамендацыйны ліст Папы [[Павел II (Папа Рымскі)|Паўла II]]. Потым слядыслед пана Солтана губляюцца, напэўнаверагодна, тым часамён наведваў [[Святыя месцы]] ў Палесціне. Напэўна,і уў Іерусаліме пасвечаны ў рыцары [[Ордэн Труны Гасподняй|Ордэна Труны Гасподняй]].
У снежні 1468 года ўжо міланскі герцаг [[Галеаца Марыя Сфорца]] выдаў яму рэкамендацыйны ліст да іншых валадароў. Праз Кастылію выехаў да Патругаліі, адкуль з рэкамендацыйным лістом ад 17 сакавіка 1469 года патругальскага караля [[Афонсу V]] у канцы мая 1469 года прыбыў да двара бургундскага герцага [[Карл Смелы|Карла Смелага]] ў [[Кортрэйк|Куртрэ]]. Прыняты ў Бургундыі добразычліва, атрымаў урад герцагскага [[шамбялян]]а і [[ордэн Залатога Руна]]. З рэкамендацыйным лістом герцага Карла наведаў двор англійскага караля [[Эдуард IV|Эдуарда IV]], якім таксама добразычлівадобра прыняты і адораны залатым ланцугом. Г. Люлевіч лічыў ордэн Залатога Руна толькі родавым паданнем [[Род Солтанаў|Солтанаў]]<ref>''Lulewicz, H.'' Problem identyfikacji… S. 113.</ref>. Аднак ордэн і залаты ланцуг згдаваюцца ў справе 1516 года сына пана Солтана супраць апекуноў.
Г. Люлевіч лічыў ордэн Залатога Руна толькі родавым паданнем [[Род Солтанаў|Солтанаў]]<ref>''Lulewicz, H.'' Problem identyfikacji… S. 113.</ref>. Аднак ордэн Залатога Руна і залаты ланцуг згдаваюцца ў справе 1516 года, пачатай сынам пана Солтана — [[Аляксандр Солтанавіч|Аляксандрам]], супраць сваіх апекуноў за прыўлашчанне бацькавых каштоўнасцяў.
Вярнуўся ў Княства ў 1469—1470 годзе. У 1474 годзе атрымаў урад падскарбія дворнага гаспадарскага, пазней быў маршалкам гаспадарскім і адначасова намеснікам, паслядоўна, слонімскім, новагародскім і бельскім.
Быў паслом у Маскву (1486) і Польшчу (1492).
Ад вял. кн. [[Аляксандр Ягелончык|Аляксандра]] атрымаў "«двор"» [[Вэрба (Уладзімір-Валынскі раён)|Вербую]] з "«прыселкамі"» [[Краснастаў (Уладзімір-Валынскі раён)|Гнойна]], [[Сусваль|Магільна]], дзве [[Руда (Турыйскі раён)|Рудзі]], [[Блажэнык|Блажэнікі]], Краснаселкі на Валыні, а таксама ў 1493 годзе "«двор"» [[Жыровічы]] у Слонімскім павеце.
Пакінуў уУ спадчыну сыну пакінуў прынамсі "«двор"» Жыровічы, "«двор"» [[Воўчын]], "«дварэц"» Шэшкіньскі, "«двор"» [[Нясвіж]] і "«двор"» Вербскі. Напэўна, склаў тастамент, бо ў спадчыну па ім сяло [[Дзігціў|Дзёгці]] на Валыні павецеў спадчыну атрымаў і стрыечны брат Багдан Міхайлавіч.
== Сям’я ==
| 