Ала (Светлагорскі раён): Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 11:
|шырыня сцяга =
|выява = Ala,_Svietlahorsk_District_(1).jpg
|подпіс = мемарыяльны комплекс Ала ў маемаі 2020
|lat_dir = |lat_deg = 52|lat_min = 44|lat_sec = 15
|lon_dir = |lon_deg = 29|lon_min = 39|lon_sec = 54
Радок 70:
Прыгадваецца ў дакументах 1795 годаяк населены пункт [[Бабруйскі павет|Бабруйскага павета]] [[Мінская губерня|Мінскай губерні]], вёска мела 6 двароў і з’яўлялася дзяржаўнай уласнасцю. Паводле перапісу 1917 года Ала ўваходзіць у Парыцкую воласць, мела 3 гаспадарчыя двары, у якіх пражывалі 18 жыхароў. У 1926 — 17 двароў, 79 жыхароў.
 
Перад [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай вайной]] у вёсцы налічвалася 34 двары і 168 жыхароў. У лютым [[1943]] года ў Алу, што знаходзілася ў глухім лесе, перасяліліся жыхары навакольных вёсак. [[14 студзеня]] [[1944]] года фашысты спалілі гэтую вёску разам з жыхарамі — 1758 людзей, сярод якіх было 950 дзяцей
 
Уратавацца ўдалося 8 жыхарам. Кандрат Зыкун з дачкой і Аляксандр Зыкун схаваліся ў лесе. Вырваліся з агню Андрэй Зыкун, Тарас Колеснеў, Вольга Курловіч з сынам, Арцём Усціменка<ref>{{Артыкул|аўтар=[[Марыя Зыкун]].|загаловак=Адвечны сімвал жалобы|спасылка=http://old.zviazda.by/ru/archive/article.php?id=111652|выданне=[[Звязда, газета|Звязда]]|тып=[[газета]]|год=7 мая 2013|нумар=[http://old.zviazda.by/ru/archive/?idate=2013-05-07 83 (27448)]|старонкі=[http://old.zviazda.by/a2ttachments/111646/7may-5.indd.pdf 5]|issn=1990-763x}}</ref>. Вёска ўвекавечана ў [[Мемарыяльны комплекс «Хатынь»|мемарыяльным комплексе «Хатынь»]]<ref name="">{{крыніцы/ЗП|Гомельская}} — [https://orda.of.by/.lib/spik/gom/336 c.336]</ref>.
 
[[Файл:Ala, Svietlahorsk District (4).jpg|міні|злева|мемарыяльны комплекс у маемаі 2020]]
Пасля вайны вёска да былых маштабаў не адрадзілася. Ліквідавана [[29 сакавіка]] [[2012]] года<ref>[http://www.pravo.by/pdf/2012-48/2012_48_9_49553.pdf «Об упразднении деревни Ола Чирковского сельсовета Светлогорского района». Решение Светлогорского районного Совета депутатов от 29 марта 2012 г. № 132]{{Ref-ru}}</ref>.
 
У [[2013]] годзе, праз 69 годгадоў пасля спалення, на месцы вёскі паставілі паклонны крыж і помнік<ref>{{Артыкул|аўтар=[[Ірына Асташкевіч]].|загаловак=Новая дарога да вёскі Ала|спасылка=http://zviazda.by/be/news/20130724/1374659622-novaya-daroga-da-vyoski-ala|выданне=Звязда|тып=газета|год=20 ліпеня 2013|нумар=[http://old.zviazda.by/ru/archive/?idate=2013-07-20 133 (27498)]|старонкі=[http://old.zviazda.by/a2ttachments/114475/20lip-5.indd.pdf 5]|issn=1990-763x}}</ref>. З 2017 года збіраліся грошы, каб пабудаваць мемарыял на месцы вёскі.<ref>{{Артыкул|аўтар=|загаловак=В деревне под Светлогорском создаётся мемориал. Здесь сожгли и расстреляли в 12 раз больше людей, чем в Хатыни|спасылка=http://lovesun.by/society/memorial-v-derevnye-ola.html|выданне=Звязда|тып=|год=14 красавіка 2017|нумар=|старонкі=|issn=}} {{ref-ru}}</ref>. У маемаі 2020 года ўрачыста адкрыныадкрыты комплекс на месцы вёскі.
 
{{зноскі}}
Радок 84:
{{Commons|Category:}}
* [https://news.tut.by/society/674820.html 1758 человек, из них — 950 детей. Как в деревне, о которой мало кто помнит, фашисты устроили 12 Хатыней] {{ref-ru}}
 
 
{{Светлагорскі раён}}
{{Заліўка НП-Беларусь}}
 
[[Катэгорыя:Вёскі Беларусі, цалкам або часткова знішчаныя нацыстамі]]