Беларуская этнаграфія: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→Беларуская этнаграфія як самастойная навука: вікіфікацыя |
Тэг: першае рэдагаванне |
||
Радок 11:
Далучэнне Беларусі да Расіі прыцягнула ўвагу расійскай грамадскасці да жыцця і культуры беларусаў. З’явіліся «Апісанне Крычаўскага графства…» [[Андрэй Казіміравіч Меер|А. Меера]] (напісана ў 1786, апублікавана ў 1901), нататкі экспедыцый у Беларусь акадэмікаў І. І. Лепехіна, В. М. Севергіна. Пазней даследаванні праводзілі Расійская АН, Маскоўскае таварыства гісторыі і старажытнасцей расійскіх («Рускія могілкі простага святы і забабонныя абрады» І. М. Снягірова (1837—1839), гурток Н. П. Румянцава. Найбольш поўна духоўная культура беларусаў прадстаўлена ў калекцыі «Беларускі архіў» П. В. Кірэяўскага.
Беларусь вывучалі дзеячы польскай і беларускай культуры, большасць якіх групаваць вакол Віленскага універсітэта. Шырока паказваецца побыт беларусаў у публікацыях 3. Я. Даленга-Хадакоўскага, М. Чарноўскага, Я. Чачота, І. Ярашэвіча, Р. А. Падбярэскага, Ю. І. Крашэўскага, Я. Баршчэўскага, Я. П. Тышкевіча, Р. С. Зянькевіч, У. Сыракомлі, а таксама А. Ф. Рыпінскага, [[Лукаш Галамбёўскі|Л. Галамбеўскага]].
Больш за сістэматычнае і мэтанакіраванае збіранне этнаграфічнага матэрыялаў пачалося пасля заснавання (1845) Рускага геаграфічнага таварыства, якое мела аддзяленне этнаграфіі. Друкаваліся працы М. А. Без-Карніловіча, П. М. Шпілеўскага, І. Юркевіча, [[Мікалай Анімеле|М. Анімеле]]. Матэрыялы, сабраныя ў 1840-1850-я гады А. Кіркорам, склалі дзве часткі 3-га тома выдання «Маляўнічая Расія» («Літоўскае Палессе» і «Беларускае Палессе», 1882). Пасля паўстання 1863—1864 інтэнсіўна вывучаліся этнаграфічныя межы і нацыянальны склад насельніцтва заходніх губерняў Расійскай імперыі. У «Матэрыялы для геаграфіі і статыстыкі Расіі, сабраных афіцэрамі Генеральнага штаба» сярод тамоў, прысвечаных Беларусі, вылучаецца «Гарадзенская губерня» П. В. Баброўскага (1863).
| |||