Сірас: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
картка |
→Гісторыя: афармленне |
||
Радок 33:
Раскопкі выявілі некалькі прадметаў, шматлікія магілы, керамічныя вазы, статуэткі, шкілеты і руіны [[бронзавы век|бронзавага веку]], што сведчыць аб тым, што востраў быў населены з тых часоў.
На раёнах Кастры і Каландрыяні выявіліся магілы і вёскі сялян, якія адносяцца да [[кікладская культура|кікладскай культуры]]. Сірас
У VI тысячагоддзі да н. Э. на востраве нарадзіўся [[Ферэкід]], дзядзька і настаўнік [[Піфагор]]а; ён прасоўваў канцэпцыю [[геліяцэнтрычная сістэма свету|Геліяцэнтрычнай сістэмы свету]]. якая падтрымлівалася больш за ўсё на Сірасе. У Ана Мерыі можна наведаць пячору, дзе ён жыў.
У ходзе [[Грэка-персідскія войны|Грэка-персідскіх войн]], [[Персія]] захапіла востраў, які быў вызвалены [[Афіны|Афінамі]]. Сірас быў сябрам [[Першы афінскі марскі саюз|дэласкага саюза]], марскі блок створаны і ўзначалены Афінамі, і аплачваў падаткі гэтаму гораду.
У IV тысячагоддзі да н. Э. востраў трапіў пад кантролем [[Філіп II Македонскі|Філіпа II Македонскага]] і яго пераемніка, [[Аляксандр Македонскі|Аляксандра Вялікага]]; пасля смерці апошняга, перайшоў на каралеўства [[Дынастыя Пталамеяў|Пталамеяў]] [[Егіпет]]а, як і іншыя грэчаскія астравы.
Як частка [[Рымская імперыя|Рымскай імперыі]], за два стагоддзі Сірас квітнеў; гэтае развіццё спынілася з-за вялікай канкурэнцыі блізкага вострава [[Востраў Дэлас|Дэласа]].
Дадзеных пра Сірас пад [[Візантыя|візантыйскаю]] уладаю не хапаюць па мінімальнай важнасці вострава ў параўнанні з магутнасцю і бязмежнасцю імперыі. [[Хрысціянства]]
[[VII стагоддзе|VII]] і [[VII стагоддзе|VIII]] стагоддзі
У [[1207]] годзе [[Венецыя]] захапіла грэчаскія астравы. Марка Сануда заваяваў Сірас і [[востраў Наксас|Наксас]] І стаў герцагам Наксаса. Падчас венецыянскага праўлення, жыхары вострава цярпелі ад беднасці, голаду і пірацкіх нападаў. Венецыянскі ўплыў і цяпер можна заўважыць у сярэдневяковым горадзе Ана Сіраса (грэч.: Верхні Сірас), які мае ўмацаваную царкву, прызначаную Святому Георгію. Пасля венецыянскага перыяду, на востраве засталася важная каталіцкая меншасць, якая трапіла пад абароны [[Францыя|Францыі]] падчас турэцкай акупацыі.
Радок 51:
У [[1537]] годзе Сірас быў акупаваны [[Асманская імперыя|Асманскай імперыяй]], хаця самакіраваўся дзякуючы льготнай пастанове. З [[1770]] па [[1774]] годзе, у ходзе [[Руска-турэцкая вайна, 1768—1774|Руска-турэцкай вайны]]. Падчас [[Вайна за незалежнасць Грэцыі|Вайны за незалежнасць Грэцыі]], апынуўся пад абаронай Францыі, так што застаўся нейтральным, хаця стаў прытулкам для тых грэкаў, якія паўсталі супраць туркага уладу і выбяжалі, каб пазбягаць масавыя забойствы. Уцякачы пабудавалі за няшмат гадоў цяперашнюю сталіцу вострава, Эрмупаліс, чыя эканоміка і культура імкліва квітнелі ў [[XX стагоддзе|XX стагоддзі]], стаўшы адным з гандлёвых і культурных цэнтраў Грэцыі.
У цяперашні час
{{пераклад|es|Siros}}
{{Бібліяінфармацыя}}
[[Катэгорыя:Кіклады]]
[[Катэгорыя:Астравы Грэцыі]]
| |||