Касцёл Святога Станіслава (Пінск): Розніца паміж версіямі

Будаўніцтва кафедральнага касцёла [[Станіслаў Шчэпаноўскі|Св. Станіслава]] было распачата ў [[1635]] годзе, будаваўся ён пры [[Пінскі калегіум езуітаў|Пінскім калегіуме езуітаў]] на сродкі пінскага старасты канцлера [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]] [[Альбрэхт Станіслаў Радзівіл|Альбрэхта Станіслава Радзівіла]]. Скончаны ў [[1648]] годзе. На той час з'яўляўся самым вялікім касцёлам Вялікага Княства Літоўскага.

 

 

У 1787—1799 гг. касцёл належаў уніятам. Пасля далучэння Беларусі да [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]], манастыр з касцёлам у езуітаў адабралі і аддалі [[Базыльяне|базыльянам]]. У [[1800]] годзе манастыр асвячоны як праваслаўны Богаяўленскі (сюды перавялі [[Пінскі Богаяўленскі манастыр|пінскі мужчынскі Богаяўленскі манастыр]]). Калі [[Пінск]] апынуўся ў складзе [[Польская Рэспубліка (1918—1939)|міжваеннай Польшчы]] (1918—1938), у касцёле Св. Станіслава зноў сталі служыць каталікі.