Міхаіл Сяргеевіч Мандрыкаў: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 37:
Гісторык В. Пуставіт выявіў у архіве следчыя справы некаторых удзельнікаў падзей 1919 -1920 гг. на Чукотцы. У тым ліку справу І. Перапечкі, арыштаванага ў 1933 годзе <ref name=ReferenceA>{{Cite web |url=http://www.kamkrai.com/history/1092-vechnaya-merzlota-lyubvi.html |title=''Валентин Пустовит'' Вечная мерзлота любви. Окончание. // Камчатский край. 14.09.2011 |accessdate=2013-03-04 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20150610215920/http://kamkrai.com/history/1092-vechnaya-merzlota-lyubvi.html |archivedate=2015-06-10 |deadlink=yes }}</ref>. І. Перапечка, адзін з актыўных удзельнікаў перавароту 1920 года і які страляў у рэўкамаўцаў заявіў на допыце, што прычынай перавароту былі расстрэлы камерсантаў Смірнова і Малкава. Ен лічыў што «… гэта быў не рэўкам, а нейкая банда разбойнікаў, якія хацелі абрабаваць казну...» <ref name=ReferenceA />. Ён быў прысуджаны тройкай пры НКУС 9 лістапада 1933 г. да 10 год зняволення. 16 верасня 1992 г. ён быў рэабілітаваны па заключэнню пракурора Камчацкай вобласці <ref>[http://lists.memo.ru/index16.htm Жертвы политического террора в СССР]</ref>. Падставай для рэабілітацыі паслужыла тое што, як сказана у пастанове пракурора «Мандрыкаў і іншыя па сутнасці з'яўляліся бандытамі”.
Не аспрэчваючы рашэння аб рэабілітацыі, варта адзначыць, што на думку гісторыкаў, якія на працягу больш за 60 гадоў вывучаюць гісторыю першага рэўкама Чукоткі <ref> Мухачев, Б. Красное знамя реет над Чукоткой : по документальным материалам о первом председателе Анадырского Ревкома М.С. Мандрикове // Советская Чукотка. - 1957. 13 июля; Матвеев-Бодрый, Н.Н. Михаил Сергеевич Мандриков. Воспоминания о председателе Первого Ревкома Чукотки.– Магадан: 1958; Жихарев, Н. А.В борьбе за Советы на Чукотке : Очерки истории борьбы за установление Советской власти на Чукотке. - Магадан : 1958. - 120 с.; Бейзераў, К. М. Мандрыкаў Міхаіл Сяргеевіч. // Беларуская Савецкая Энцыклапедыя. Т. VI. Мінск: 1972. С. 612-613; Диков Н.Н. (отв.ред.) Очерки истории Чукотки с древнейших времен до наших дней.- Новосибирск: 1974; Ліўшыц, Уладзімір. Чалавек з легенды//час. “Маладосць”, 1977, №11, С.183-191; Адамова, Лариса.Чукотские ревкомовцы. Люди из легенды идут в вечность… Часть 2// https://comstol.info/2012/09/obshhestvo/4740; </ref> трэба безумоўна асудзіць расстрэлы, праведзенныя рэўкамам у 1919 годзе. Аднак наўрадлі можна пагадзіцца з заключэннем пракурора Камчацкай вобласці, што «Мандрыкаў і іншыя па сутнасці з'яўляліся бандытамі». "Бандыты" не будуць займацца павелічэннем заробку настаўнікам, закупкай вугалю ў працоўных-вугальшчыкаў і бясплатнай раздачай немаёмнаму насельніцтву, паляпшэннем забеспячэння насельніцтва таварамі і іншымі сацыяльнымі справамі. І калі імёны тых, хто арганізаваў контррэвалюцыйны пераварот у 1920 годзе на Чукоткі не ўспамінаюць і фактычна забыты, то імёны рэўкамаўцаў засталіся ў памяці народаў Чукоткі і Беларусі.
== Памяць ==
| |||