Міхась Стрыгалёў: Розніца паміж версіямі

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Пасля заканчэння Недайскай сярэдняй школы (1955) год працаваў у мясцовым калгасе імя Ф.Энгельса, скончыў энергетычны факультэт [[Беларускі політэхнічны інстытут|Беларускага політэхнічнага інстытута]] (1961). Быў старшым інжынерам-электрамеханікам вайсковай часці ([[Уральская ваенная акруга]], 1961—1965), інжынерам трэста «Уралмантажаўтаматыка», старшым інжынерам лабараторыі трэста «Пермгаррамбуд» у [[Перм|Пярмі]] (1965—1969). Скончыў завочна [[Літаратурны інстытут імя Горкага]] ў Маскве (1969). Працаваў літкансультантам Пермскай абласной пісьменніцкай арганізацыі [[СП РСФСР]] (1970—1971), загадчыкам фальклорна-выдавецкага аддзела пермскага Дома народнай творчасці (1971—1972), рэдактарам шматтыражнай газеты трэста «Будтэрмаізаляцыя» «За коммунистический труд». З 1978 г. жыве ў [[Барысаў|Барысаве]]. У 1980—1982 гг.гадах — сцэнарыст кінастудыі «[[Беларусьфільм]]». З 1980 г. кіруе літаратурным аб’яднаннем «Бярэзіна» пры барысаўскай аб’яднанай газеце «Камуністычная праца». Член [[Саюз пісьменнікаў СССР|Саюза пісьменнікаў СССР]] з 1988 ггода.

У друку выступіў упершыню ў 1956 г.годзе (шматтыражная газета Беларускага політэхнічнага інстытута «Советский инженер», верш "«Ну и погодка"»). Пісаў на рускай, беларускай мовах. У Пермі выйшлі зборнікі паэзіі «Хмель» (1966), «Цвет времени» (1971), калектыуны зборнiк перакладаў «Четыре ветра: Поэзия народов Прикамья» (1970), у Мінску — кнігі паэзіі «Белая Русь» (1967), «Ростань» (1974), «Чырвоныя казармы» (1978), «Кола фартуны» (1981), «Дзевяты кардон» (вершы і паэма, 1990), "«Третья стража"» (1999); пасля смерцi — - "«Яшчэ да снегу"» (2008)', "«Белый монах"» (2012). Пераклау на рускую мову (сумесна з А. Стрыгалевым) кнiгу М. Мятлiцкага "«Бабчын"» (1997).