Касцёл Святога Мікалая (Геранёны): Розніца паміж версіямі

У сярэдзіне XVIII стагоддзя храм згарэў у вялікім пажары, з 1771 па 1779 год ішла яго рэканструкцыя і перабудова ў стылі позняга [[барока]]<ref>{{крыніцы/Саборы помняць усё|}}</ref>. У 1771 годзе святыню пад гістарычным тытулам кансэкраваў віленскі біскуп суфраган Тамаш Зяньковіч. У 1730 у Геранёнах была заснавана рэзідэнцыя [[ордэн піяраў|ордэна піяраў]] ад віленскага кляштара, пры якой у 1730–1938 гадах дзейнічала школа. Але ў 1756 рэзідэнцыя была зачынена намаганнямі [[езуіты|езуітаў]], якія бачылі ў піярах сваіх канкурэнтаў у галіне адукацыі. Манахі былі пераведзены ў [[Ліда|Ліду]]. У XVIII ст. да геранёнскай парафіі належаў філіяльны касцёл у [[Дзевянішкі|Дзевянішках]] (цяпер самастойная парафія ў Літве).

 

У 1779 (гэтая дата, верагодна, недакладная) касцёл быў адноўлены пасля пажару на сродкі пана Яна Пробача. У 1859 годзе да храма былі прыбудаваны бакавыя [[сакрысція|сакрысціі]], у 1883 годзе прыбудаваны [[прытвор]] і рэканструяваны галоўны [[фасад]]. Да парафіі з ХVIIІ ст. належала капліца ў Бердаўшчыне, дзейнічала школа.