Пінскводбуд: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др + {{ізаляваны артыкул}} |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 11:
|ключавыя постаці = Валерый Богнат, Леанід Гордзіч, Аляксандр Кузьміч
|галіна = [[будаўніцтва]]
|прадукцыя = [[вадасховішча]], [[дамба]], [[мост]], [[Плаціна (архітэктура)|плаціна]], [[шлюз]]
|абарот = {{Падзенне}}9,932 млн [[Беларускі рубель|рублёў]] (2016 г.; $4,967 млн)
|аперацыйны прыбытак = {{Падзенне}}-0,339 млн руб (2016 г.; $-169,5 тыс.)
Радок 21:
|сайт = [http://www.pinskvodstr.by/ pinskvodstr.by]
}}
'''«Пінскводбуд»''' — дзяржаўнае будаўнічае прадпрыемства Беларусі, заснаванае ў студзені 1972 годзе ў [[Пінск]]у ([[Брэсцкая вобласць]]) ў якасці спецыялізаванага трэсту «Пінскводбудмеханізацыя».
На 2017 год ААТ «Пінскводбуд» уключала цэнтральную [[рамонт]]ную майстэрню (ЦРМ; в. [[Пінкавічы]], Пінскі раён), доследную рыбную гаспадарку «[[Лахва]]» (Лунінецкі раён) і 5 перасоўных механізаваных калон: 58-я (Пінкавічы), 59-я ([[Лунінец]]), 60-я (пас. [[Целяханы]], Івацэвіцкі раён), 61-я ([[Іванава]]) і 62-я ([[Столін]]). ЦРМ уключала завод [[жалезабетон]]ных вырабаў і аўтапарк на 30 [[самазвал]]аў. Праектаванне ажыццяўлялася ў супрацы з ААТ «Палесседзіправодгас» (Пінск). Ажыццяўляла асушэнне земляў для гаспадарчага выкарыстання. Закрыты дрэнаж рабілі з дапамогай [[поліэтылен]]авых гафрыраваных трубаў, якія пракладалі на глыбіні каля 4-х метраў для ўтварэння падземных водных каналаў (д’юкераў). У якасці таннейшага варыянту ўзводзілі адкрытыя асушальныя сеткі з 5-гадовым тэрмінам гарантыі на работы, пасля чаго тыя вымагалі рэгулярнага абкосу травы на [[канал]]ах для прадухілення выветрывання ўрадлівага слою [[Глеба|глебы]]<ref name="з"/>.▼
== Гісторыя ==
У студзені 1972 года [[Міністэрства меліярацыі і воднай гаспадаркі БССР]] заснавала спецыялізаваны трэст «Пінскводбудмеханізацыя», у склад якога перадалі трэст «Брэстводбуд»,
У 1978 годзе ў [[Пінскі раён|Пінскім раёне]] скончылі 3-гадовае будаўніцтва вадасховішча [[Пагост (вадасховішча)|Пагост]] і рыбнай гаспадаркі «Палессе» (вёска [[Вяз (Беларусь)|Вяз]]), якая ўключала нераставыя, матачныя і выгульныя сажаркі-рыбнікі. Ваду ў іх падавалі помпавыя станцыя з вадасховішча Пагост праз магістральныя і падальныя каналы, аснашчаныя дамбамі, шлюзамі і плацінамі. Упершыню пры будаўніцтве давялося выселіць і затапіць вёску Грушка, што налічвала 76 дамоў і каля 200 жыхароў. У 1970-я гады [[меліярацыя]] ў асноўным праводзілася з выкарыстаннем балотаходных бульдозераў [[Т-130]], якія выпускаў [[Чалябінскі трактарны завод]] ([[РСФСР]]). 26 мая 1985 года ў вёсцы [[Селішча (Пінскі раён)]] заклалі найбольшую ў Еўропе [[Плантацыя|плантацыю]] (на 2012 год ААТ «Беларускія журавіны» з сажалкай-адстойнікам на 6 [[гектар]]аў) з тэрмінам службы на 30 гадоў і да 50 гадоў пры належным доглядзе). [[Журавіны|Журавінавая]] плантацыя ўключала чэкі,
З 1 красавіка 1988 года трэст атрымаў сучасную назву «Пінскводбуд». Да 1990 года прадпрыемства ўвяло ў дзеянне звыш 3000 км² асушаных і 350 км² [[Арашэнне|арашальных]] земляў, пабудавала звыш 5000 гідратэхнічных [[Збудаванне|збудаванняў]] (насосных станцыяў, [[Мост|мастоў]], [[шлюз]]аў, [[дамба]]ў, [[плаціна (архітэктура)|плацін]] і [[вадасховішча]]ў агульным аб’ёмам каля 200 млн м³ вады) і каля 3000 [[кватэра|кватэр]] агульнай плошчай звыш 109 000 м². Для будаўніцтва [[асфальт]]аваных дарог між паселішчамі дзейнічалі 6 асфальтабетонных заводаў. На меліяраваных землях заснавалі звыш 200 савецкіх гаспадарак ([[саўгас]]), з іх найбольшыя: у Пінскім раёне — «[[Парахонск]]і» (на 2012 г. [[ААТ]] з 10-ю жывёлагадоўчымі комплексамі па 10 000 галоваў жывёлы кожны), «[[Маладзельчыцы]]» і «24-ы з’езд КПСС» (в. [[Жыдча]]); у Ганцавіцкім — «Адраджэнне» (
У пачатку 1990-х гадоў «Пінскводбуд» пераважна будаваў [[Пасёлак|пасёлкі]] ў [[Гомельская вобласць|Гомельскай]] і Магілёўскай абласцях для перасяленцаў у рамках пераадолення наступстваў [[
▲У 1978 годзе ў [[Пінскі раён|Пінскім раёне]] скончылі 3-гадовае будаўніцтва вадасховішча [[Пагост (вадасховішча)|Пагост]] і рыбнай гаспадаркі «Палессе» (вёска [[Вяз (Беларусь)|Вяз]]), якая ўключала нераставыя, матачныя і выгульныя сажаркі-рыбнікі. Ваду ў іх падавалі помпавыя станцыя з вадасховішча Пагост праз магістральныя і падальныя каналы, аснашчаныя дамбамі, шлюзамі і плацінамі. Упершыню пры будаўніцтве давялося выселіць і затапіць вёску Грушка, што налічвала 76 дамоў і каля 200 жыхароў. У 1970-я гады [[меліярацыя]] ў асноўным праводзілася з выкарыстаннем балотаходных бульдозераў [[Т-130]], якія выпускаў [[Чалябінскі трактарны завод]] ([[РСФСР]]). 26 мая 1985 года ў вёсцы [[Селішча (Пінскі раён)]] заклалі найбольшую ў Еўропе [[Плантацыя|плантацыю]] (на 2012 год ААТ «Беларускія журавіны» з сажалкай-адстойнікам на 6 [[гектар]]аў) з тэрмінам службы на 30 гадоў і да 50 гадоў пры належным доглядзе). [[Журавіны|Журавінавая]] плантацыя ўключала чэкі, [[канал]]ы, дамбы і трубы для пастаяннага арашэння, якое таксама дзейнічала на палях для вырошвання [[Дурніцы|буякоў]]<ref name="з"/>.
З пачатку 2000-х гадоў дзейнасць пераважна складалася з выканання захадаў абароны і перасцярогі ад [[Паводка|паводак]], у тым ліку ўзвядзення збудаванняў у [[Давыд-Гарадок|Давыд-Гарадку]] (Столінскі раён) і пракладкі новага рэчышча ракі [[Гарынь]] вакол яго, агароджанага асфальтавымі дамбамі. За 2005—2011 гады «Пінскводбуд» набыў 49 экскаватараў, з іх каля 40 у [[
▲З 1 красавіка 1988 года трэст атрымаў сучасную назву «Пінскводбуд». Да 1990 года прадпрыемства ўвяло ў дзеянне звыш 3000 км² асушаных і 350 км² [[Арашэнне|арашальных]] земляў, пабудавала звыш 5000 гідратэхнічных [[Збудаванне|збудаванняў]] (насосных станцыяў, [[Мост|мастоў]], [[шлюз]]аў, [[дамба]]ў, [[плаціна|плацін]] і [[вадасховішча]]ў агульным аб’ёмам каля 200 млн м³ вады) і каля 3000 [[кватэра|кватэр]] агульнай плошчай звыш 109 000 м². Для будаўніцтва [[асфальт]]аваных дарог між паселішчамі дзейнічалі 6 асфальтабетонных заводаў. На меліяраваных землях заснавалі звыш 200 савецкіх гаспадарак ([[саўгас]]), з іх найбольшыя: у Пінскім раёне — «[[Парахонск]]і» (на 2012 г. [[ААТ]] з 10-ю жывёлагадоўчымі комплексамі па 10 000 галоваў жывёлы кожны), «[[Маладзельчыцы]]» і «24-ы з’езд КПСС» (в. [[Жыдча]]); у Ганцавіцкім — «Адраджэнне» (в. [[Раздзялавічы]]) і «Ясенева» (в. [[Яловая]]); у Лунінецкім — імя Леніна і «25-ы з’езд КПСС» (в. [[Міжлессе (Лунінецкі раён)|Міжлессе]]); у Іванаўскім раёне — імя Івана Паліўкі (в. [[Тышкавічы]]); у Івацэвіцкім — «Перамога» (в. [[Вулька Аброўская]]); у Ляхавіцкім — «[[Востраў (Ляхавіцкі раён)|Востраў]]»<ref name="з"/>.
== Структура ==
▲У пачатку 1990-х гадоў «Пінскводбуд» пераважна будаваў [[Пасёлак|пасёлкі]] ў [[Гомельская вобласць|Гомельскай]] і Магілёўскай абласцях для перасяленцаў у рамках пераадолення [[Наступствы Чарнобыльскай катастрофы|наступстваў Чарнобыльскай катастрофы]]. У 1995 годзе трэст «Пінскводбуд» перайшоў у падпарадкаванне дзяржаўнага [[канцэрн]]а «Белмеліяводгас» (Мінск, Беларусь), які стаў асноўным замоўнікам будаўніцтва і перабудовы меліярацыйных збудаванняў і водных гаспадарак. У другой палове 1990-х гадоў істотнымі заказамі былі будаўніцтва і рэканструкцыя ахоўных і вадаправодных збудаванняў на трасе нафтаправода [[Мазыр]]-Брэст для «[[Гомельтранснафта Сяброўства]]», добраўпарадкаванне [[Беларуска-літоўская граніца|беларуска-літоўскай граніцы]] для [[Дзяржаўны пагранічны камітэт Рэспублікі Беларусь|Дзяржаўнага камітэта памежных войскаў Рэспублікі Беларусь]]. У жніўні 1999 г. канцэрн «Белмеліяводгас» сваім Загадам перадаў прадпрыемствам, якім належалі меліярацыйныя збудаванні, 3 адпаведныя перасоўныя механізаваныя калоны (ПМК): Мікашэвіцкую № 22, Лагішынскую № 34 і Давыд-Гарадоцкую № 111. 15 сакавіка 2001 г. Выканаўчы камітэт Брэсцкай вобласці паставіў на ўлік «Пінскводбуд» у якасці ўнітарнага прадпрыемства. У кастрычніку 2001 года прадпрыемствам-уласнікам меліярацыйных збудаванняў перадалі Ганцавіцкую і Ляхавіцкую ПМК. У выніку ў складзе УП «Пінскводбуд» засталіся цэнтральная рамонтная майстэрня, у якую ўключылі аўтапарк і завод жалезабетонных вырабаў, і 5 ПМК у [[Івацэвіцкі раён|Івацэвіцкім]], Лунінецкім, Пінскім, Столінскім і [[Іванаўскі раён (Брэсцкая вобласць)|Іванаўскім]] раёнах на аснове былых будаўніча-мантажных кіраўніцтваў (БМК)<ref name="з"/>. У 2001 г. аб’ём меліяратыўнага будаўніцтва ў Брэсцкай вобласці 50-кратна скараціўся параўнальна з 1991 годам.
На 2017 год ААТ «Пінскводбуд» уключала цэнтральную рамонтную майстэрню (ЦРМ; в. [[Пінкавічы]], Пінскі раён), доследную рыбную гаспадарку «[[Лахва]]» (Лунінецкі раён) і 5 перасоўных механізаваных калон: 58-я (Пінкавічы), 59-я ([[Лунінец]]), 60-я (пас. [[Целяханы]], Івацэвіцкі раён), 61-я ([[Іванава]]) і 62-я ([[Столін]]).
▲
▲З пачатку 2000-х гадоў дзейнасць пераважна складалася з выканання захадаў абароны і перасцярогі ад [[Паводка|паводак]], у тым ліку ўзвядзення збудаванняў у [[Давыд-Гарадок|Давыд-Гарадку]] (Столінскі раён) і пракладкі новага рэчышча ракі [[Гарынь]] вакол яго, агароджанага асфальтавымі дамбамі. За 2005—2011 гады «Пінскводбуд» набыў 49 экскаватараў, з іх каля 40 у [[Коханаў]]скага экскаватарнага завода ([[Талачынскі раён]], Віцебская вобласць), таксама 11 трактароў і каля 50 перасоўных насосных станцыяў. На пачатак 2011 года прадпрыемства налічвала 1053 супрацоўнікі. За 2011 год меліярацыя склала 40 % працы прадпрыемства. Да ААТ «Пінскводбуд» далучылі рыбную гаспадарку «[[Лахва]]» (Лунінецкі раён)<ref name="з"/>. На 31 снежня 2016 года 99,5 % акцый прадпрыемства належала дзяржаўнаму аб’яднанню «Белводгас» (Мінск).
* Іван Адзінец (1972—1977)
* [[Георгій Даніловіч]] (1977 — студзень 1997)
| |||