Палац культуры і спорту чыгуначнікаў (Мінск): Розніца паміж версіямі

Па словах [[З. Літвінава]]й, адной з аўтарак энкаўстыкі «Мая Радзіма», праца не спадабалася мастаку [[Міхаіл Савіцкі|Міхаілу Савіцкаму]], які тады быў старшынёй камісіі, якаяшто прымала мастацкія манументальныя працы, і ён сказаў заказчыку нашу яе не прымаць. Аўтаркі паскрадзіліся ў прэзідыум [[Саюза мастакоў СССР]], чыя камісія запатрабавала ад Савіцкага выбачыцца перад мастачкамі. У [[2019]] годзе, у час рэканструкцыі палаца, энкаўстыка была зашытая [[гіпсакардон]]ам<ref name="tut">[https://news.tut.by/society/637342.html В столице прячут под гипсокартон уникальную роспись. Художница: «Мы бы восстановили ее бесплатно»]</ref>.

Відовішчная (глядзельная на 900 месцаў, кіна-лектарская на 300 месцаў і танцавальная залы, музей гісторыі чыгуначнага транспарту БССР), гурткова-клубная ([[бібліятэка]], рэпетыцыйныя залы, [[дыскатэка]], [[кулуары]]-выстаўкі) і спартыўная (вялікая [[спартыўная зала]], плавальны басейн з вышкай для скачкоў, трэніровачныя залы) і інш. часткі функцыянальна ізаляваны. Кампазіцыйным ядром з’яўляецца глядзельная зала. Пластычнасць форм, густа-[[малінавы колер]] [[крэсла]]ў, залацістая дэкаратыўная [[тынкоўка]] сцен і [[партал]]а [[сцэна|сцэны]] надаюць ёй урачысты характар. Асноўнае двухсветлавое [[фае]] звязана з [[вестыбюль|вестыбюлем]] шырокай беламармуровай [[лесвіца]]й, [[Чляненне (архітэктура)|расчлянёна]] [[мармур]]овымі [[калона]]мі. Выразнасць апрацоўкі [[інтэр’ер]]а дасягнута выкарыстаннем сучасных цёплых па танах [[аддзелачныя матэрыялы|аддзелачных матэрыялаў]]: бурштынавага [[фільзіт]]у, светла-ружовага [[ракушачнік]]а і белага [[мармур]]у, а таксама новых відаў дэкаратыўнай тынкоўкі. {{якар|Мая Радзіма}}У фае размешчаны [[роспіс]] «Мая Радзіма» ў тэхніцы [[энкаўстыка|энкаўстыкі]] (мастачкі [[З. Літвінава]] і [[Святлана Каткова|С. Каткова]]). Парадныя памяшканні асвятляюць арыгінальныя па форме і выкананню вялізныя [[люстра|люстры]] [[Шклозавод «Нёман»|шклозавода «Нёман».]]