Кнуд Вялікі: Розніца паміж версіямі

| дата нараджэння = каля [[995]]

| месца нараджэння = [[Данія]]

| дата смерці = 12.11.1035

| месца смерці = [[горад Шэфтсберы|Шэфтсберы]], [[Дорсет]], [[Каралеўства Англія]]

| дынастыя = [[Кнютлінгі]]

| бацька = [[Свен I Вілабароды]]

Бацька Кнуда — кароль Даніі [[Свен I Вілабароды]], маці — магчыма Гунхільда. Летапіс XII стагодздя {{нп3|Кніга з Плоскага вострава|Codex Flateyensis|ru|Книга с Плоского острова}} паведамляе, што выхавальнікам маладога Кнуда быў вядомы правадыр так званых {{нп3|ёмсвікінгі|ёмсвікінгаў|ru|Йомсвикинги}} {{нп3|Торкель Высокі||ru|Торкелль Длинный}}. Ані дата нараджання Кнуда, ні імя яго маці невядомыя (імя Гунхільды ўзята з нарвежскіх [[сага|саг]], так звалася дачка міфічнага князя [[венды|вендаў]] {{нп3|Бурыслаў|Бурыслейва|ru|Бурислав}}, ў якім хутчэй за ўсё аб'яднаныяаб’яднаныя асобы [[Каралі польскія|польскіх каралёў]] [[Мешка I|Мешка]] і [[Баляслаў I Храбры|Баляслава]]).

У пачатку [[1016]] года вікінгі перайшлі [[Тэмза|Тэмзу]] і разбурылі {{нп3|Уорвікшыр||ru|Уорикшир}} не сустрэўшы амаль ніякага супраціўлення ад англійскага войска, якое проста разбеглася, бо, як паведамляе летапіс, ні караля, ні лонданскіх часцей з ім не было. Зімой Кнуд зруйнаваў усходнюю Мерсію. Наступнае наступленне англічан было больш паспяховым, але яно ні да чаго не прывяло, і кароль Этэльрэд вярнуўся ў [[Лондан]], апасаючыся здрады. Эдмунд тым часам прасунуўся на поўнач, дзе аб'яднаўсяаб’яднаўся з {{нп3|Ухтрэд, граф Нартумбрыі|Ухтрэдам||Uhtred the Bold}}, {{нп3|Граф Нартумбрыі|графам Нартумбрыі|ru|Граф Нортумбрии}}, разам яны набеглі на заходнюю Мерсію — [[Стафардшыр]], [[Шропшыр]] і [[Чэшыр]]. Але акупацыя Нартумбрыі прымусіла Ухтрэда вярнуцца на радзіму і прызнаць уладу Кнуда. Хутчэй за ўсё іменна Кнуд падаслаў да Ухтрэда забойцу — магната {{нп3|Турбранд|Турбранда||Thurbrand the Hold}}. Затым да Кнуда далучыўся яшчэ адзін саюзнік, [[Эйрык Хокансан]], якога Кнуд прызначыў графам Нартумбрыі. Няскораны Эдмунд заставаўся па-за гарадскімі межамі Лондана, дзе [[23 красавіка]], пасля смерці караля Этэльрэда, яго абралі каралём.

Кнуд вярнуўся на поўдзень, а дацкае войска разлучылася: адна частка праследвала Эдмунда, які вырваўся з Лондана да таго, як Кнуд канчаткова акружыў горад, і ад'ехаўад’ехаў збіраць войска да [[Уэсекс]]а, у спадчынныя ўладанні англійскіх каралёў; другая — прадоўжыла асаду Лондана, прорыні па паўнёвых і паўночных ускраінах горада, каб блакіраваць зносіны ўверх па цячэнню.

К 1030-м гадам скончылася непасрэдная ўлада Кнуда ва Уэсексе, дзе герцагам быў прызначаны Годвін, англічанін з заможнай сасекскай сам'ісам’і. Увогуле, пасля першых гадоў спадзявання на ўраджэнцаў Скандынавіі, пад канец сваяго кіравання Кнуд дазволіў старым англійскім сем'ямсем’ям, якія набылі яго давер, вярнуць сабе ўладу над герцагствамі.

Харальд II памёр у 1018 годзе, і Кнуд адправіўся ў Данію, каб каранавацца дацкім каралём. У пісьме 1019 года ён тлумачыць гэта жаданнем засцерагчы ад небяспекі Англію. Мяркуючы па ўсім, у самой Даніі Кнуд меў нейкае процістаянне, на што можа праліць святло яго напад на паморскіх вендаў. Вайна з вендамі, пэўна, была адказам на збліжэнне Швецыі і Нарвегіі і дэманстрацыяй сілы на балтыйскім моры, і канчатковаю мэтай мела, хутчэй за ўсё, вотчыну апальнага Торкеля Высокага — Ёмсборг, крэпасць ёмсвікінгаў на востраве ля берагоў Памор'яПамор’я. Пасля гэтых падзей, у 1023 годзе адбылося перамір'еперамір’е Кнуда з Торкелем.