Нацыянальны камунізм: Розніца паміж версіямі

'''Нацыянальны камунізм''' (або нацыянал-камунізм) - ідэалогія пабудовы сацыялістычнай дзяржавы, а затым і камуністычнага грамадства, заснаваная на нацыянальна-культурных асаблівасцях народаў, іх геаграфічным становішчы і гістарычнай спадчыне. Нацыянал-камунізм адхіляе замену нацыянальнай культуры і мовы якой-небудзь адной усеагульнай універсальнай культурай і мовай. Нацыянал-камунізм выступае за ідэю незалежнай самастойнай дзяржавы, якая ўваходзіць на добраахвотнай аснове ў гіпатэтычны саюз сацыялістычных рэспублік. Такім чынам, нацыянал-камуністычная ідэалогія супрацьстаіць [[Касмапалітызм|касмапалітызмукасмапалітызм]]у і [[Глабалізацыя|глабалізацыі]].

Нацыянал-камунізм не атрымаў вялікага распаўсюджання на тэррыторыітэрыторыі [[Беларусь|Беларусі]]. Але, у 1920-ых гадах, некаторыя з сяброў [[Камуністычная партыя Беларусі, 1918|Камуністычнай Партыі Беларусі(бальшавікоў)]] падтрымлівалі як ідэі [[Беларусізацыя|беларусізацы]]<nowiki/>і і культурнай незалежнасці, так і ідэі [[Камунізм|камунізмакамунізм]]а. Так, у лютым 1921, прыхільнікамі ідэй беларускага нацыянальнага камунізму была напісана так званая "заява 32-ух", якая патрабавала:{{цытата|Неабходна як мага багацей забяспечваць беларускае сялянства і рабочых камуністычнай літаратурай на беларускай мове (сялянская газета, орган прафесійных саюзаў, лісткі, брашуры, календары і т. П.). Неабходна, каб ЦБ Камуністычнай партыі Беларусі павяло агітацыю і прапаганду сярод беларускіх мас на беларускай мове}}

У першую ж ноч пасля абмеркавання заявы ў ЦК КПБ, супрацоўнікі беларускага ЧК вырабілі ператрусы ў кватэрах ўсіх «падпісантаў», а іх кіраўнікоў А. Адамовіча, С. Булата, Я. Каранеўскага і М. Кудзельку арыштавалі.