Смаленская губерня: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
|||
Радок 16:
У [[1796]] г. намесніцтва зноў стала губерняй. Пры гэтым былі скасаваныя Духаўшчынскі, Ельнінскі і Краснінскі паветы (адноўленыя ў [[1802]] г.).
У [[1802]]—[[1918]] гг. у склад губерні ўваходзілі 12 паветаў: [[Бельскі павет, Смаленская губерня|Бельскі]], [[Вяземскі павет|Вяземскі]], [[Гжацкі павет|Гжацкі]], [[
У [[1918]] г. [[Парэцкі павет]] перайменаваны ў [[Дзямідаўскі павет|Дзямідаўскі]]. Праз год да губерні далучаны [[Мсціслаўскі павет]] [[Гомельская губерня|Гомельскай губерні]].
Радок 40:
=== Аграрна-прамысловы комплекс ===
Характэрнымі культурамі для ўсёй нечарназёмнай зоны з часоў сярэднявечча з’яўляюцца шэрыя
Са з’яўленнем шашэйных дарог і чыгунак у сярэдзіне XIX ст. смаленскія
Пачынаючы з XVIII ст., на тэрыторыі вобласці з’яўляецца таварнае вырошчванне тэхнічных культур: першапачаткова канопляў, якая прыносіла вялікія прыбыткі. Каноплі Смаленшчыны давалі значную долю вытворчасці пянькі, якая праз Рыжскі порт адпраўлялася ў Англію і паслужыла для развіцця паруснага флоту Брытаніі.
Радок 52:
Структура жывёлагадоўлі практычна нязменная з часоў сярэднявечча да першай паловы XX ст., калі галоўнай цяглавай сілай з’яўляўся конь, пагалоўе якіх фактычна раўнялася пагалоўю буйной рагатай жывёлы, што звязана з прыродна-кліматычнымі ўмовамі і патрэбай у арганічных угнаеннях, якія спрыяюць развіццю гэтых галін жывёлагадоўлі. З XIII ст. актыўна развіваецца свінагадоўля, асабліва ў XV ст., калі Смаленшчына становіцца буйным экспарцёрам скур і сала на Захад. Традыцыйна на тэрыторыі Смаленшчыны ў заходняй яе частцы было мацней развіта свінагадоўля, а ва ўсходняй — жывёлагадоўля. Атрымала развіццё развядзенне дробнага рагатай жывёлы (асабліва аўчынна-шубнымі накірунку), дзве траціны колькасці якога складалі авечкі, адна частка — козы).
З другой паловы XIX ст. вялікае значэнне набывае малочная жывёлагадоўля, што звязана з развіццём транспарту і з’яўленнем малакаперапрацоўчай прамысловасці. Усходнія паветы адпраўлялі мяса ў [[Санкт-Пецярбург]] і [[Масква|Маскву]]. У Маскву ж збывалася і значная доля малочных прадуктаў. У цэнтральных і заходніх раёнах губерні развіваецца сыраварэнне, пераважна цвёрдых гатункаў [[сыр]]у. Асабліва вылучаюцца [[Духаўшчынскі павет|Духаўшчынскі]], [[Бельскі павет (Смаленская губерня)|Бельскі]] і [[
Старажытныя карані мае [[пчалярства]], якое пачыналася з бортніцтва ў XI—XII стст., калі воск і мёд былі адным з галоўных прадметаў экспарту Расіі, які доўжыўся да XVI ст., калі трысняговы цукар стаў завозіцца ў Еўропу партугальцамі з Індыі, і ўзніклі плантацыі цукровага трыснёга на [[Азорскія астравы|Азорскіх астравах]]. У далейшым пчалярства, хоць і ў меншай меры, традыцыйна захоўвалася ў сялянскіх гаспадарках (вылучаліся [[Рослаўльскі павет|Рослаўльскі]], [[Краснінскі павет|Краснінскі]], [[Бельскі павет (Смаленская губерня)|Бельскі]], [[Смаленскі павет (Расійская імперыя)|Смаленскі]], [[Юхнаўскі павет]]ы).
Радок 62:
* «Смоленская; губ.» (изд. центр. стат. комитета, [[1893]], вып. XLII);
{{Зноскі}}
|