Альжбета з Гаслаўскіх: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→‎Першы шлюб: дапаўненне
→‎Другі шлюб: дапаўненне
Радок 19:
=== Другі шлюб ===
 
Пасля смерці першага мужа пабралася шлюбам з [[Геранім Валовіч|Геранімам Валовічам]]<ref (? —name="">Lulewicz, 1643) —H. падскарбійUrzędnicy надворны,cenralni падканцлерi ВКЛ,dostojnicy жамойцкі стараста,Wielkiego разамKsięstwa меліLitewskiego дачку:XIV—XVIII
wieku. Spisy / H. Lulewicz, A. Rachuba. — Kórnik, 1994. c. 250</ref> (? — 1643) — падскарбій надворны, падканцлер ВКЛ, жамойцкі стараста.
 
*У сямейнай пары нарадзілася двое дзяцей. Сын станіслаў памёр у маладым узросце. Надтрунне яму было зроблена ў Москім касцёле<ref name="">Niesіecki, K. Herbarz Polski / K. Niesіecki. — T. 4, 9. — Lipsk, 1839, 1842, т. 9, c. 416—417.</ref>. Дачка {{нп3|Тэкля Ганна з Валовічаў||pl|Teklė Ona Valavičiūtė}} — першая жонка [[Аляксандр Людвік Радзівіл|Аляксандра Людвіка Радзівіла]].
 
У сваім тэстаменце 1633 года Геранім Валовіч напісаў пра сваю жонку не вельмі многа, тым не менш, нават па некалькіх кароткіх згадках можна ўбачыць яго павагу да яе. Г. Валовіч згадвае яе ў вельмі далікатных маёмасных справах і з гонарам падкрэслівае вялікадушнасць сваёй жонкі: у заслугу ёй ставіцца згода памяняць маёмасць Шаўлі, якія пераходзілі дачцэ дачцэ Тэклі, на пажыццёвае ўладанне [[Цітувенай|Цытавянамі]]. Геранім у апісанні гэтай транзакцыі хацеў выглядаць справядлівым, для чаго згадаў, што «баючыся даўгоў якіх-небудзь пасля мяне», пра адмову Гальшкі ад 10 тысяч злотых, пачаткова запісаных на Шаўлях. Такая матывацыя сведчыла пра ўсведамленне Гальшкай свайго няпэўнага матэрыяльнага становішча пасля смерці мужа і нежаданне выплачваць яго даўгі<ref name="Тэстамент мужа">[[Віталь Уладзіміравіч Галубовіч|Галубовіч В. У.]] [http://www.elib.grsu.by/katalog/479448pdf.pdf?d=true Жонка: «Дау мне Бог прыстойную жонку з дому паважанага»]//Станься воля Божая са мной, грэшным чалавекам…, альбо жамойцкі староста Яраш Іванавіч Валовіч у святле тастамента 1633 года. С. 410</ref>.