Альжбета з Гаслаўскіх: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→‎Другі шлюб: вікіфікацыя
Радок 34:
Пасля смерці першага мужа ахвяравала грошы на храмы ў [[Паланга|Паланзе]], [[Гаргждай|Гаргждаі]], {{нп3|Квядарна|Квядарне|lt|Kvėdarna}} і [[Ужвянціс]]е ({{нп3|Царква Святой Марыі Магдалены (Ужвянціс)|Царква Святой Марыі Магдалены|lt|Užvenčio Šv. Marijos Magdalietės bažnyčia}}<ref>[http://www.prodeoetpatria.lt/files/pdf/Yla-siluva-zemaiciu-istorijoje.pdf KOVŲ TARPSNIO APIBŪDINIMAS]. с. 178 {{ref-lt}}</ref><ref>Goslauskaitės-Vainienės fundacijas žr. Cod. Bab. I, NN 119, 120,
121; Vainiūtės-Bialozorienės ten pat, N 145; apie Tolvaišaitę Lackienę plg. Wołyniak (Jan Marek Gižycki), Wiadomości o dominikanach prowincyi litewskiej, Kraków 1917, 282.</ref>.
 
== Ушанаванне памяці ==
 
Аўтарам казання на смерць Альжбеты з Гаслаўскіх з’яўляецца Аўгустын Вітунскі. Яно было прамоўлена ў бернардзінскім [[Касцёл Святога Яна Хрысціцеля і кляштар бернардзінцаў (Брэст)|касцёле Яна Хрысціцеля]] і касцёле [[Касцёл Святога Крыжа і Святой Ганны (Брэст)|Святой Ганны]] ў [[Брэст|Берасці]] 3 студзеня 1636 года<ref>[[Аляксандр Адамавіч Ярашэвіч|Ярашэвіч, А. А.]] Брэсцкі кляштар бернардзінцаў / А. А. Ярашэвіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: у 6 т. — Т. 2. — Мінск, 1994. — С. 101.</ref>. У тэксце змешчана гравюра на герб і верш да яго. {{нп3|Дэдыкацыя (літаратура)|Дэдыкацыя|pl|Dedykacja (literatura)}} была адрасавана яе мужу, жамойцкаму старосце Гераніму Валовічу. Казанне мае рэлігійны характар, але ў ім таксама сустракаюцца характарыстыкі А. Гаслаўскай як асобы<ref name="Сліж">[http://pdf.kamunikat.org/10027-1.pdf Сямейнае і штодзённае жыццё Гальшкі Гаслаўскай] / [[Наталля Уладзіміраўна Сліж|Сліж Н. У.]] // Леў Сапега (1557―1633 гг.) і яго час : зборнік навуковых артыкулаў / Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь, Установа адукацыі «Гродзенскі дзяржаўны універсітэт імя Я. Купалы». ― 2007. — С. 270—276. (1Н//76790(039))</ref>.
 
{{зноскі}}