Сядзібны дом і парк закладзены ў другой палове XIX стагоддзя ў маентку [[род Герардаў|Герардаў]]. Двухпавярховы будынак складанай асіметрычнай[[асіметрыя|асіметры]]чнай [[Аб’ёмна-прасторавая кампазіцыя|аб’ёмна-прасторавай кампазіцыі]]. Цэнтр галоўнага фасада[[фасад]]а вылучаны развітай уваходнай часткай з высокім ганкам і стылізаваным порцікам[[порцік]]ам на 2 калонках[[калона|калонка]]х. Сцены 1-га паверха гарызантальна руставаны[[руст]]аваны, прарэзаны высокімі прамавугольнымі [[аконны праём|аконнымі праёмаміпраёмам]]і ў ліштвах[[ліштва]]х. На 2-м паверсе вокны паўцыркульныя[[паўцыркульная арка|паўцыркульн]]ыя, у прасценках — філёнгавыя[[філёнга]]выя лапаткі[[Лапатка (архітэктура)|лапатк]]і. Бакавыя і дваровы фасады асіметрычныя. Аб’ёмна-прасторавую кампазіцыю будынка ўзбагачаюць вуглавы паўкруглы [[эркер]], вялікая [[тэраса]], дзве прыбудоўкі да дваравога і бакавога пасадаўфасадаў.
[[Парк]] займае параўнальна высокі ўзгорак са стромкім, тэрасападобным схілам, рассечаны папяречнымпапярочным ярам[[яр|яра]]м, і нізіну ў яго падставы. Разам з садам плоўаплошча каля 7 [[га]]. Вялікую дэкаратыўную ролю мае масіўны чатырохарачны каменны [[мост]]. Яго праезная частка шырынёй 7 м аформлена дзвюма невялікімі агароджамі тыпу [[балюстрада|балюстрад]]. Уезд на мост фіксаваны адзінкавымі ліпамі[[ліпа]]мі.
Уздоўж грэбня схілу размешчаны сядзібны дом, пабудаваны ў канцы XIX — пачатку [[XX стагоддзе|XX ст.]] за старым будынкам ужо пасля закладкі парку. Ад дома адкрываецца маляўнічая панарама на атачальную тэрыторыю. Блізкі план перспектывы ўтвараў [[вадаём]], створаны ўкаля падножжа тэрасы (спушчаны). Удалечыні за сядзібай віднеецца рэчышча р. [[Іпуць]]. Пейзажны парк пабіты з двух бакоў яра і каля сядзібнайсядзібнага хатыдома. У сувязі з будаўніцтвам будынка школы ад яго захаваліся толькі невялікія фрагменты і адзінкавыя экзоты[[экзот]]ы: [[хвоя чорная]], [[конскі каштан]], рябінік[[рабіннік]]. У апошнія гады выпаўўпаў [[Клён вастралісты|клён востралістывастралісты Шведлера]]. Верхні парк з ніжнім быў злучаны ўсходамі па стромкім схіле ўзгорка. Ніжні парк займаў плоскую нізіну з сажалкай[[сажалка]]й і двума вузкімі каналамі[[Канал (гідраграфія)|канал]]амі. Ад старых насаджэнняў тут захаваліся асобныя буйныя дрэвы [[Вярба белая|вярбы белайбела]]й. Паўночная яго частка переувлажнена і занята ольсом[[алешнік]]ам. У ахоўным абсаджванні па перыметры выкарыстоўваўся [[ясень звычайны]]. З трох бакоў тэрыторыя парку мае схілы рознай крутасці. Паўднёва-ўсходні схіл найбольш стромкі вышынёй больш 10 м, з’яўляецца, мабыць, часткай старажытнай тэрасы. Схілы добра замацаваны, маюць важнае дэкаратыўнае і кампазіцыйнае значэнне. На галоўным схіле — разрэджаны дрэвастой [[дуб|дуба]]. У другім ярусе атрымала распаўсюджанне [[белая акацыя]], у падлеску — адзінкава [[ірга каласістая]].
Парк мае агароджу[[агароджа|агародж]]у, добра захаваўся ў ранейшых межах. Ён не вылучаецца памерамі, маляўнічасцю і якасцю насджэнняў, але мае маляўнічыя перспектывы і формы рэльефу<ref>[http://dobrush.gov.by/ru/ist-kult/ Звесткі аб гісторыка-культурных каштоўнасцях]</ref>.
