Вясея: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др арфаграфія, стыль |
|||
Радок 71:
Вясея згадваецца ў час [[Паўночная вайна, 1700—1721|Паўночнай вайны]] (1700—1721). У 1793 годзе пераходзіць спадчынніку Радзівілаў князю [[Род Вітгенштэйнаў|Вітгенштэйну]]. Падчас [[Вайна 1812 года|вайны 1812 года]] паміж вёскамі Вясея і [[Вёска Краснае Сяло, Слуцкі раён|Краснае Сяло]] адбыўся жорсткі бой паміж расійскімі і французскімі войскамі.
З 1846 года вясейскімі землямі валодалі памешчыкі Кандратовіч<ref>''Федорук А. Т.'' Весея, усадьба Кондратовичей Минская область, Слуцкий район // Старинные усадьбы Минского края. — Мн., 2000.</ref> і Пясляк, Кандратовічу належала заходняя, а Песляку — усходняя частка Вясеі. Паводле плана Вясеі ад 1864 года, які захаваўся ў жыхара Вясеі Прохара Чэчата, у вёсцы 34 гаспадаркі, у т.л. 23 належалі
Да цяперашняга часу захаваліся звесткі пра вясейскага скрыпача Самсона Фурсевіча і казачніка Юрыя Зайца.
Радок 79:
У 1920 годзе Вясея была занята польскімі войскамі, побач з вёскай палякі ўзялі ў палон 14 партызан, якія былі расстраляны. Жыхар Вясеі Якаў Бандарэвіч таксама быў арыштаваны, але ўрэшце адпушчаны. Пасля адступлення палякаў на захад у 1920 годзе, за імі з'ехала і сям'я памешчыка Кандратовіча.
У 1929 годзе ў Вясеі пачала стварацца сельскагаспадарчая камуна «КІМ». У 1931 годзе ў вёсцы быў створаны калгас «Чырвоная Вясея». Першымі калгаснікамі былі Якаў Бандарэвіч (старшыня), Канстанцін Сініца, Прохар Чэчат, Пятро Бандарэвіч, Антон Карцель, Афанасій Губчык. Калгас абслугоўвала Слуцкая МТС, якой кіраваў Бангайціс. Калгас з 1931 года называўся «Чырвоная Вясея». У 1944 годзе быў перайменаваны ў калгас імя
На 01.01.1998 года — 486 двароў, 1500 жыхароў, ААТ «Слуцктэхсервіс», сярэдняя і дзіцячая музычная школы, дзіцячы сад, Дом культуры, бібліятэка, урачэбная амбулаторыя, аддзяленне паштовай сувязі, тры крамы, сталовая.
Радок 86:
== Школа ў Вясеі ==
Школа ў Вясеі была 2-класнай,
У 1920 годзе ў былым маёнтку Кандратовіча пачалі дзейнічаць пачатковая школа і бібліятэка пры ёй. У 1932 годзе пачатковая школа стала сямігодкай. А ў 1938—1939 гадах сямігодка стала дзесяцігодкай. У школьным музеі захаваліся пахвальныя граматы ад 1937 і 1938 гадоў, таксама знаходзіцца дакумент, які афіцыйна сведчыць, што школа дзейнічае з 1922—1923 навучальнага года.
Радок 109:
* ва ўшанаванне памяці 150 землякоў, якія загінулі ў Вялікую Айчынную вайну;
* на брацкай магіле савецкіх воінаў, якія загінулі пры вызваленні раёна;
* бюст Р. К.
== Мікратапонімы Вясеі ==
'''Урочышча Махорты''' — самае вялікае ўрочышча паблізу вёскі.
Урочышча акружае вёску Слабада, цягнецца паўз рэчку ў бок вёскі Малая Падзер і праходзіць ад Слабады да шашы Слуцк-Масква. Паводле
У 1929 годзе ў Махортах быў арганізаваны саўгас, які так і называўся — «Махорты». Паводле ўспамінаў, туды сілком звозілі хлявы вяскоўцаў і зганялі ўсю жывёлу. А яшчэ Махорты вядомыя тым, што былі тут укапаны чаны, памерам з дом, дзе квасілі капусту і прадавалі ўзімку. У 1931 годзе «Махорты» ўвайшлі ў склад калгаса «Чырвоная Вясея».
У 1942 годзе ва ўрочышчы адбыўся расстрэл яўрэяў са [[Слуцкае гета|слуцкага гета]]. Уратавацца ўдавалася мала каму, адзін яўрэй забег
Стары сад у Махортах даваў «Чырвонай Вясеі» неблагі прыбытак. У 1954 годзе паблізу пасяліўся цыганскі табар, пазней старшыня калгаса прагнаў цыган, быццам за пашкоджанне сада.
Радок 138:
'''Шырокае поле'''
'''Мелкае'''
Радок 166:
'''Урочышча Асова'''
Знаходзіцца на тэрыторыі сучаснай дарогі на Бярозаўку. Назва паходзіць быццам ад восаў ці асін, або асін з восамі, якія былі тут у незвычайнай вялікай колькасці
'''Вялікае поле''' — другое па велічыні ўрочышча пасля Махортаў.
| |||