Анатоль Іванавіч Шушко: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1:
=== Біяграфія ===
{{Асоба|nocat=Шушко|імя= Шушко Анатоль Іванавіч|арыгінал імя=|выява=|партрэт=|шырыня=|апісанне выявы=|подпіс=|апісанне=|імя пры нараджэнні=|род дзейнасці=паэт|дата нараджэння=19 ліпеня 1954 года|дата смерці=8 лістапада 2018|месца нараджэння=вёска Сташаны Пінскага раёна|грамадзянства=Беларусь|падданства=|месца смерці=|Месца пахавання=Пінск|бацька=|маці=|муж=|жонка=|дзеці=|Месца працы=|Альма-матэр=|А
ьма-матар=|Партыя=|Член=[[Саюза[http://Саюз%20пісьменнікаў%20Беларусі [[Саюз пісьменнікаў Беларусі (2005)|Саюз пісьменнікаў Беларус]]і]|Саюз пісьменнікаў Беларусі]]|узнагароды і прэміі=|аўтограф=|шырыня аўтографа=|сайт=|рознае=|вікісховішча=|Commons=|вікікрыніца=}}
Анатоль Іванавіч Шушко нарадзіўся 19 ліпеня 1954 года ў вёсцы Сташаны Пінскага раёна Брэсцкай вобласці. Сваімі першымі настаўнікамі лічыць маці Ганну Рыгораўну (Сякерыч), настаўніцу гісторыі і геаграфіі, і бацьку Івана Канстанцінавіча Шушко, а цікавасць да
літаратуры прывіў выкладчык славеснасці ў школе [[Мікалай Сямёнавіч Купрэеў]] (1937–2004), які стаў вядомым пісьменнікам. Анатоль з дзяцінства сябраваў з [[Міколай Антаноўскім]], які таксама захапляўся паэзіяй, стаў паэтам, У 1971 г. Анатоль Шушко паступіў на беларускае аддзяленне філалагічнага факультэта Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта імя У. І. Леніна. Пасля заканчэння БДУ (1976) — настаўнік Ласіцкай сярэдняй школы Пінскага раёна, Поразаўскай спецшколы-інтэрната Свіслацкага раёна.Працаваў рабочым і будаўніком на Міншчыне і Гомельшчыне, выхавальнікам Пінскай школы-інтэрната для дзяцей-сірот, вартаўніком, карэспандэнтам раённых газет. Першы апублікаваны верш Анатоля Шушко з’явіўся ў газеце [[Піянер Беларусі|«Піянер Беларусі»]] (1969). Яшчэ школьнікам друкаваўся ў часопісе «Бярозка», газеце «Чырвоная змена». Пачаткам сапраўднага паэтычнага мастацтва можна лічыць падборку вершаў у штотыднёвіку [[Літаратура і мастацтва (газета)|«Літаратура і мастацтва»]] (1971), якая з’явілася дзякуючы Варлену Бечыку. Вершы пачынаючага паэта адразу заўважыла літаратурная Беларусь, творчая інтэлігенцыя прарочыла яму вялікую літаратурную будучыню.