Максім Горкі: Розніца паміж версіямі

69 байтаў выдалена ,  2 гады таму
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Радок 261:
У Еўропе Горкі гуляў ролю своеасаблівага «моста» паміж рускай эміграцыяй і СССР, спрабаваў прадпрымаць намаганні па збліжэнні рускіх эмігрантаў першай хвалі з гістарычнай радзімай{{sfn|Басинский|2005|с=370}}.
 
Разам са [[Віктар Барысавіч Шклоўскі|Шклоўскім]] і [[Уладзіслаў Феліцыянавіч Хадасевіч|Хадасевічам]] Горкі пачаў свой адзіны выдавецкі праект у Еўропе — часопіс «{{нп5|Беседа (часопіс)|Беседа|ru|Беседа (журнал)}}». У новым канцэптуальнай выданні Горкі хацеў злучыць культурны патэнцыял літаратараў Еўропы, рускай эміграцыі і Савецкага Саюза. Планавалася выдаваць часопіс у Германіі, а распаўсюджваць пераважна ў СССР. Ідэя заключалася ў тым, каб маладыя савецкія пісьменнікі атрымалі магчымасць выдавацца ў Еўропе, а ў пісьменнікаў з рускай эміграцыі з’явіліся б чытачы на радзіме. І такім чынам часопіс сыграў бы злучную ролю — моста паміж Еўропай і Савецкай Расіяй. Меркаваліся высокія аўтарскія ганарары, што выклікала пісьменніцкі энтузіязм па абодва бакі межаў. У 1923 годзе ў берлінскім выдавецтве «Эпоха» выйшаў у свет першы нумар часопіса «Беседа». Супрацоўнікамі рэдакцыі пад пачаткам Горкага былі Хадасевіч, {{нп5|Андрэй Белы|Белы|ru|Андрей Белый}}, Шклоўскі, [[Бруна Фрыдрыхавіч Адлер|Адлер]], запрошаныя еўрапейскія аўтары [[Рамэн Ралан|Р. Ралан]], [[Джон Галсуорсі|Д. Галсуорсі]], [[Стэфан Цвэйг|С. Цвэйг]]; эмігранцкія {{нп5|Аляксей Міхайлавіч Рэмізаў|А. Рэмізаў|ru|Ремизов, Алексей Михайлович}}, {{нп5|Міхаіл Андрэевіч Асаргін|М. Асаргін|ru|Осоргин, Михаил Андреевич}}, {{нп5|Павел Паўлавіч Муратаў|П. Муратаў|ru|Муратов, Павел Павлович}}, {{нп5|Ніна Мікалаеўна Бярберава|Н. Бярберава|ru|Берберова, Нина Николаевна}}; савецкія {{нп5|Леанід Максімавіч Ляонаў|Л. Ляонаў|ru|Леонов, Леонид Максимович}}, [[Канстанцін Аляксандравіч Федзін|К. Федзін]], {{нп5|[[Веніямін Аляксандравіч Каверын|В. Каверын|ru|Каверин, Вениамин Александрович}}]], [[Барыс Леанідавіч Пастарнак|Б. Пастарнак]]. Хоць тады ўлады ў Маскве праект на словах падтрымалі, пазней у сакрэтных архівах {{нп5|Галоўнае ўпраўленне па справах літаратуры і выдавецтваў|Галоўліту|ru|Главное управление по делам литературы и издательств}} былі знойдзены дакументы, якія характарызавалі выданне як ідэалагічна шкоднае. Усяго выйшла 7 нумароў, але [[Палітбюро ЦК КПСС|Палітбюро ЦК РКП (б)]] забараніла дапускаць тыраж часопіса ў СССР, пасля чаго праект быў зачынены з прычыны бесперспектыўнасці. Горкі быў маральна прыгнечаны. Як перад пісьменнікамі эміграцыі, так і перад савецкімі літаратарамі Горкі, не здолеўшы стрымаць абяцанні, апынуўся са сваім немагчымым сацыяльным ідэалізмам ў няёмкім становішчы, што нанесла ўрон яго рэпутацыі{{sfn|Басинский|2005|с=373—375}}<ref>{{cite web|url=http://www.alexanderyakovlev.org/fond/issues-doc/1014320|title=Лебедев-Полянский — в Политбюро о журнале «Беседа» Максима Горького|publisher=АРХИВ АЛЕКСАНДРА Н. ЯКОВЛЕВА|accessdate=2012-07-15|archiveurl=https://www.webcitation.org/6B1luMGZR?url=http://www.alexanderyakovlev.org/fond/issues-doc/1014320|archivedate=2012-09-29}}</ref>.
 
У сакавіку 1928 года ў Італіі Горкі адзначыў свой 60-гадовы юбілей. Тэлеграмы і лісты з віншаваннямі яму даслалі [[Стэфан Цвэйг]], [[Ліён Фейхтвангер]], [[Томас Ман]] і [[Генрых Ман]], [[Джон Галсуорсі]], [[Герберт Уэлс]], [[Сельма Лагерлёф]], [[Шэрвуд Андэрсан]], {{нп5|Эптан Біл Сінклер|Эптан Сінклер|ru|Синклер, Эптон Билл}} і іншыя вядомыя пісьменнікі Еўропы. Святкаванне юбілею Горкага на высокім узроўні было арганізавана і ў Савецкім Саюзе. У мностве гарадоў і вёсак СССР адбыліся выстаўкі пра жыццё і творчасць Горкага, у тэатрах шырока ішлі спектаклі па яго творах, у адукацыйных установах, клубах, на прадпрыемствах прачытаны лекцыі і даклады аб Горкім і значэнні яго прац для будаўніцтва сацыялізму{{sfn|Басинский|2005|с=388—389}}.