З’езд беларусаў-вайскоўцаў Заходняга фронту (1917): Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 8:
З’езд вайскоўцаў-беларусаў Заходняга фронту таксама заклікаў усіх беларусаў «''грудзьмі ўстаць на абарону сваёй роднай зямлі і [[Расійская рэспубліка|Расійскай Федэратыўнай дэмакратычнай рэспублікі]]…, не дапусціць прыніжэння правоў свайго народа на самавызначэнне і парушэння гэтых правоў і інтарэсаў кім бы то ні было''».
Для кіраўніцтва арганізацыяй беларускага войска была ўтвораная [[Цэнтральная беларуская вайсковая рада|Беларуская цэнтральная вайсковая рада]] (БЦВР), а таксама Часовы выканаўчы камітэт, старшынёй якога быў абраны прапаршчык [[Сымон Аляксандравіч Рак-Міхайлоўскі|С. Рак-Міхайлоўскі]] (да вайны настаўнічаў), намеснікамі старшыні — паручнік [[Канстанцін Барысавіч Езавітаў|К. Езавітаў]] (былы настаўнік) і малодшы унтэрафіцэр [[Язэп Аляксеевіч Мамонька|Я. Мамонька]]. Бюро па арганізацыі беларускага войска ўзначаліў генерал [[Кіпрыян Антонавіч Кандратовіч|К. Кандратовіч]], ветэран [[Балканскія войны|Балканскіх войнаў]] і аўтар тэарэтычных прац па вайсковай справе. Яго памочнікамі сталі генерал-маёр [[Іосіф Фаміч Пажарскі|Пажарскі]], палкоўнік Камароўскі і паручнік К. Езавітаў. Быў распрацаваны адпаведны план, дзе прадугледжвалася паслядоўнасць перафармавання вайсковых частак [[Руская імператарская армія|расейскай арміі]] ў нацыянальныя. Беларускаму выканкаму Заходняга фронту дазвалялася ўвайсці ў склад франтавога камітэта на правах нацыянальнай секцыі. Кандратовіч атрымаў ад генерала М. Духоніна дазвол на стварэнне [[1-ы Беларускі полк|беларускага палка]] ў [[Мінск|Менску]], а пасля — беларускага корпуса на Заходнім фронце.
== Успаміны ==
| |||