Правы ЛГБТ у Беларусі: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
(удзельнік выдалены)
(выдаленае кароткае апісанне змен)
(удзельнік выдалены)
(выдаленае кароткае апісанне змен)
Радок 101:
 
=== Крымінальнае права ===
Гомасексуальны секс дэкрыміналізаваны ў [[1994]] годзе. Цяперашні крымінальны кодэкс быў прыняты ў [[2000]] годзе. Злачынствамі з'яўляюцца толькі тыя гомасексуальныя акты, якія адбываюцца без узаемнай згоды. Злачынствы ў дачыненні да гомасексуалізмугомасексуальнасці раглядаюцца ў '''частцы 20''' ('''раздзел VII''') крымінальнага кодэкса, якая прысвечана злачынствам супраць палавой недатыкальнасці або палавой свабоды.
'''Артыкул 167''' ''(«Гвалтоўныя дзеянні сексуальнага характару»)'' прадугледжвае, што:
# Мужаложства, лесбіянства ці іншыя дзеянні сексуальнага характару, учыненыя насуперак волі пацярпелага (пацярпелай) з прымяненнем гвалту або з пагрозай яго прымянення або з выкарыстаннем бездапаможнага стану пацярпелага (пацярпелай), караюцца абмежаваннем волі на тэрмін да чатырох гадоў або пазбаўленнем волі на тэрмін ад трох да сямі гадоў.
Радок 118:
 
== Злачынствы на глебе нянавісці ==
Беларускае заканадаўства не ставіцца канкрэтна да вінаватых у здзяйсненні злачынстваў на глебе [[гамафобія|гамафобіі]]. У Крымінальным кодэксе, гомасексуалістыгомасексуалы вылучаюцца толькі тады, калі яны з'яўляюцца «суб'ектамі» злачынстваў (напрыклад, калі яны з'яўляюцца вінаватымі), а не тады, калі яны з'яўляюцца «аб'ектамі» (напрыклад, ахвяры злачынства). Судовыя органы і паліцыя не выказваюць ніякага імкнення да збору доказаў аб гамафобных матывах тых, хто здзяйсняе злачынствы. Суддзі не абавязаныя разглядаць такія матывы ў якасці абцяжарвальнай акалічнасці віны, або тыражаць больш суровае пакаранне, калі гамафобных матываў няма. [[ЛГБТ]]-людзі знаходзяцца ў небяспецы сутыкнуцца з дыскрымінацыяй і гвалтам.
 
Ёсць паведамленні, што міліцыя і пракуратура не разглядаюць справы, звязаныя з ахвярай, якая мае роўныя адносіны да сексуальных меншасцей.
 
У турмах і выпраўленчых установах, гомасексуалізмгомасексуальнасць з'яўляецца прадметам спекуляцый, [[шантаж]]у і [[вымагальніцтва]]. Знаходзячыся ў турме, геі і лесбіянкі ў значнай ступені неабароненыя. Як паведамлялася, выканаўчыя органы часта выкарыстоўваюць зняволеных сексуальнымі схільнасцямі каб атрымаць неабходныя дадзеныя, і турэмшчыкі часта заахвочваць зняволеных да злоўжывання гомасексуалістамігомасексуаламі.
 
Міліцыянты шукаюць інфармацыю асабістага характару пра гомасексуальных асоб, якія сталі ахвярамі гвалту. Гэтая інфармацыя не мае ніякага значэння для крымінальнага пераследу асоб, якія ўчынілі злачынствы супраць гэтых ахвяр. Міліцыянты збіраюць інфармацыю асабістага характару, а таксама пашпартныя дадзеныя і [[магшот]] (фотапартэт пасля арышту) гомасексуальных асоб, якія наведваюць вядомыя месцы сустрэч геяў. Нацыянальныя грамадская арганізацыя «Сустрэча» (прафілактыкі ВІЧ-інфекцыі для груп геяў) паведаміла аб такой практыцы ў [[брэст|Брэсце]] і [[гомель|Гомелі]]. Супрацоўнікі міліцыі адмаўляюцца рэгістраваць выпадкі жорсткасці, учыненыя супраць сексуальных меншасцей і не правадзіць даследаванні, якія будуць патрабаваць крымінальнай адказнасці з асоб, якія ўчынілі злачынствы на глебе гамафобных забабонаў<ref>Паводле даклада Вячаслава Бортніка, які быў прэзентаваны на паседжанні АБСЕ «Human Dimension Implementation» у Варшаве 4-15 кастрычніка 2004 і на дадатковым мерапрымстве «Нецярпімасць, дыскрымінацыя і злачынсты на глебе нянавісці паводле сексуальнай арыентацыі і гендарнай ідэнтычнасці у рэгіёне АБСЕ»</ref>.
 
[[18 красавіка]] [[2001]] г., мёртвае цела пенсіянера '''Аляксандра Стэфановіча''', які быў вядомы ў [[Мінск]]у як гомасексуалістгомасексуал, было знойдзена ў двары яго дома. Усё яго цела было ў нажавых раненнях. [[16 мая]] таго ж года '''Андрэй Бабкін''' быў жорстка збіты і згвалтаваны ля ўваходу ў сваю кватэру. Ён быў дастаўлены ў бальніцу з цяжкімі траўмамі. [[2 ліпеня]] міліцыяй у Мінску быў затрыманы і жорстка збіты '''Андрэй Шчарбакоў'''.
 
На наступны дзень, [[3 ліпеня]] [[2001]] года, падчас разбойнага нападу на кватэру быў жорстка збіты трыццацігадовы былы ўладальнік гей-клуба «Оскар» '''Іван Сушынскі'''<ref name="Сушbdg">[http://bdg.by/news/news.htm%3F12510,4 От побоев скончался бывший директор минского гей-клуба "Оскар"]</ref>. Клуб быў зачынены ўладамі яшчэ ў [[люты]]м [[2000]] г. і Іван прынёс грамадзянскія пазовы ў сувязі з нядобрасумленнымі дзеяннямі міліцыі{{крыніца?}}. [[4 ліпеня]], раніцай, Іван Сушынскі сканаў ад цяжкіх траўмаў у [[5-я клінічная бальніца Мінска|5-й клінічнай бальніцы Мінска]]<ref name="Сушbdg"/>.
Радок 132:
[[13 лістапада]] [[2001]] г. у [[Маладзечна|Маладзечне]], быў здзейснены напад на '''[[Эдвард Зіноўевіч Тарлецкі|Эдуарда Тарлецкага]]''' ў выніку якога ён атрымаў страсенне мозгу і спатрэбілася шпіталізацыя на сем дзён. Паліцыя адмовілася прыняць меры ў сувязі з нападам, таму што было «немагчыма знайсці злачынцаў».
 
[[15 лютага]] [[2002]] г. у [[Жлобін]]е 34-гадовы бухгалтар '''Віктар Кавыль''' быў знойдзены мёртвым у кватэры сваіх бацькоў. Ён быў адкрытым гомасексуалістамгомасексуалам на працы і ў грамадскіх месцах. Паліцыя адмовілася даць інфармацыю аб забойстве яго партнёру Аляксандру і адзін з супрацоўнікаў міліцыі сказаў яму: «Так і трэба, садаміты (підары)!». [[12 красавіка]] [[2002]] адбыліся напад і збіццё геяў за межамі гей-клуба «Вавілон». Па словах відавочцаў, група [[скінхэды|скінхэдаў]] (10-12 чалавек) напала на трох наведвальнікаў да прыбыцця паліцыі. Сярод ахвяр быў Эдвард Тарлецкі, галоўны рэдактар аднаго гей-часопіса. [[10 чэрвеня]] ў пасёлку [[Пасёлак Камунар, Буда-Кашалёўскі раён|Камунар]] [[Буда-Кашалёўскі раён|Буда-Кашалёскага раёна]], трое невядомых збілі і згвалцілі мясцовага 18-гадовага жыхара Дзмітрыя Л. Пацярпелы быў дастаўлены ў бальніцу, дзе ён правёў два тыдні. Увечары [[2 кастрычніка]] [[2002]] Эдвард Тарлецкі падвергнуўся нападу па дароге дадому. Чатыры невядомыя мужчыны спыталі ў яго прозвішча, і калі даведаліся, што гэта Тарлецкі, то пачалі збіваць. У тую ноч ён быў дастаўлены ў бальніцу. У яго быў пералом пляча і тры разбітыя зубы. Нарэшце, у 2002 годзе, мінская міліцыя распачала крымінальную справу ў сувязі з забойствам 50-гадовага Міхаіла М., знявечанае цела якога было знойдзена ў яго кватэры [[17 лістапада]]. Па дадзеных паліцыі гэта было пятае забойства такога роду, учыненые ў сталіцы Беларусі. Тым не менш, дэтэктывы цалкам адмаўлялі магчымасць серыйнага забойцы.
 
[[18 лютага]] [[2003]] Тарлецкі зноў быў збіты невядомымі каля яго дома. Эдвард быў дастаўлены ў шпіталь з чэрапна-мазгавой траўмай і мноствам удараў на целе. [[29 сакавіка]] таго ж года выкідалай у начным клубе «Буда-бар» у Мінску была збітая валанцёр Юлія Юхнавец, таму што яна пацалавалася з дзяўчынай у калідоры клуба. Яна была дастаўлена ў бальніцу, дзе ёй быў пастаўлены дыягназ траўмы чэрапа.
Радок 178:
Адкрытая падтрымка лесбіянак і геяў не з'яўляецца папулярнай пазіцыяй для палітычных рухаў у Беларусі. У [[ліпень|ліпені]] [[2001]] года Арганізацыйны камітэт 1-га Беларускага кангрэса моладзі прагаласавалі супраць удзелу ў ім дэлегаў ЛГБТ-арганізацыі «[[Лямбда-Беларусь]]».
 
У [[сакавік]]у [[2002]] года шэраг беларускіх СМІ апублікавалі гамафобныя заявы [[Малады Фронт|Маладога Фронту]]. У прыватнасці, лідар Маладога Фронту [[Павел Севярынец]] апублікаваў ліст, у якім ён назваў гомасексуалізмгомасексуальнасць «грахом, годным смерці і вычварэнствам». Паводле Севярынца, факт існавання гомасексуалістаўгомасексуалаў з'яўляецца «вынікам псуты і грахоўнасці ў свеце».
 
У ходзе іншага інцыдэнту, беларускія сексуальныя меншасці паспрабавалі зрабіць афіцыйную заяву аб салідарнасці з ахвярамі [[Чарнобыльская катастрофа|чарнобыльскай катастрофы]]. На гэту спробу адрэагаваў новы лідар Маладога Фронту [[Зміцер Дашкевіч]], заявіўшы на радыё ў праграме «Свабодная Ноч», што ў Беларусі няма месца для геяў, што гомасексуалістыгомасексуалы з'яўляюцца хворымі людзьмі і што апазіцыя не будзе ўступаць у дыялог з імі. Акрамя таго, іншы актывіст Маладога Фронту [[Артур Уладзіміравіч Фінкевіч|Артур Фінькевіч]] заявіў, што ўсім гомасексуалістамгомасексуалам трэба жыць на рэзервацыях, а не з «нармальнымі» людзьмі.
 
У [[верасень|верасні]] [[2004]] г. прэзідэнт Беларусі [[Аляксандр Лукашэнка]], выступаючы перад беларускім [[Савет бяспекі Рэспублікі Беларусь|Саветам Бяспекі]], сказаў: «Мы павінны паказаць нашаму грамадству ў найбліжэйшай будучыні, што „яны“ ([[ЕС]] і [[ЗША]]) тут робяць, як яны спрабуюць ператварыць нашых дзяўчат у прастытутак, як яны кормяць нашых грамадзян наркотыкамі, як яны распаўсюджваюць сексуальныя вычварэнствы тут, якія метады яны выкарыстоўваюць».
 
Гей-жыццё па-ранейшаму ў значнай ступені падпольнае і большасць беларусаў лічаць гомасексуалізмгомасексуальнасць хваробай. Гамафобія па-ранейшаму вельмі моцная. Паводле апытання, праведзенага «Беларускай Лямбдай-лігай за сексуальную роўнасць» («Лямбда-Беларусь») у [[красавік]]у [[2002]] года, 47 % беларусаў лічаць, што геі павінны быць заключаны ў турму. Маладыя людзі становяцца больш трывалымі да гомасексуальнасці і паказваюць цікавасць да ЛГБТ-культуры. Тым не менш, цікавасць застаецца часткай маладзёжнай поп-культуры, і часта разглядаецца як свайго роду мода, якую яны перарастуць і забудуць, калі стануць дарослымі. У [[2007]] г. Інфармацыйны цэнтр ТЭМА і MyGomel.com арганізавалі галасаванне аб рэакцыі моладзі Гомельскай вобласці да сексуальных меншасцей. 47,6 % мелі адмоўныя пачуцці да сексуальных і гендарных меншасцей, 10 % хочуць увесці крымінальную адказнасць за гомасексуальныя адносіны.
 
== Правы прадстаўнікоў ЛГБТ-супольнасці ў Беларусі ==