Уселюб: Розніца паміж версіямі

У [[1433]] [[Спіс вялікіх князёў літоўскіх|вялікі князь]] [[Жыгімонт Кейстутавіч]] пацвердзіў наданне маёнтку роду [[Неміровічы|Неміровічаў]].

 

 

У [[XV стагоддзе|XV ст.]] тут заснавалі касцёл. У першай палове [[XVI стагоддзе|XVI ст.]] маёнткам супольна валодалі Неміровічы і іх родзічы Шчыты, пазней — ваявода полацкі С. Давойна. Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай ([[1565]]—[[1566]]) Уселюб увайшоў у склад [[Наваградскі павет|Наваградскага павета]] [[Новагародскае ваяводства|Навагрудскага ваяводства]]. Па смерці С. Давойны ў [[1571]] маёнтак перайшоў да яго ўдавы Б. Саламярэцкай, якая ў [[1576]] прадала яго [[Мікалай Радзівіл «Руды»|Мікалаю Радзівілу «Рудому»]]. У [[1576]]—[[1642]] касцёл перарабілі на кальвінскі збор. З [[1713]] Уселюб знаходзіўся ва ўладанні А. Навасельскага, потым М. Ф. Радзівіла, у [[1746]] перайшоў да яго сына Альбрэхта, а ў [[1790-я]] — да А. М. Пацея.