Палова мяча: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др + {{ізаляваны артыкул}} |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1:
[[Файл:Augsburg_Cod.I.6.4º.2_(Codex_Wallerstein)_107v.jpg|250px|міні|Выкананне прыёму «палова мяча», малюнак з {{Нп3|Кодекс Валерштайна|Кодекса Валерштайна|en|Codex Wallerstein}}]]
'''Палова мяча''' ({{lang-en|Half-sword}}, {{Lang-de|Halbschwert}}, {{Lang-it|Mezza spada}}) — прыём, які выкарыстоўваўся ў XIV—XVI стагоддзях падчас двубояў на [[Меч|мячах]] супраць суперніка, убранага ў {{нп3|Латныя даспехі|поўныя латы|ru|Латные доспехи}}. Інакш называецца ''скарочаны меч'', або ''ўкарачэнне
Першыя згадкі падобнага прыёму ўзыходзяць яшчэ да {{Нп3|Іаганес Ліхтэнаўэр|Іаганеса Ліхтэнаўэра|en|Johannes Liechtenauer}}, які жыў у XIV стагоддзі, прызнанага заснавальніка нямецкай фехтавальнай школы<ref name="лайбле_40">{{кніга|аўтар=Томас Лайбле.|загаловак=Меч. Большая иллюстрированная энциклопедия|арыгінал=Das Schwert. Mythos und Wirklichkeit|месца=М.|выдавецтва=Омега|год=2011|старонкі=40|старонак=232|isbn=978-3-938711-05-7}}</ref>. Пазней ён апісваўся ў многіх фехтавальных трактатах (Кодэкс Валерштайна, {{Нп3|Gladiatoria|Gladiatoria|en|Gladiatoria}} і іншых). Для таго каб пазбегнуць парэзаў далоні, клінок для выканання дадзенага прыёму рэкамендавалася вастрыць толькі часткова, на ўчастку, прылеглым да вастрыя. Астатняя частка клінка не толькі не тачылася, але часам нават спецыяльна затуплялася. Напрыклад, згодна з італьянскім трактатам {{Нп3|De Arte Gladiatoria Dimicandi|De Arte Gladiatoria Dimicandi|en|De Arte Gladiatoria Dimicandi}} (1482-1487), рэкамендавалася не вастрыць меч на адлегласці чатырох пальцаў ад рукаяці (відавочна, маецца на ўвазе даўжыня, а не таўшчыня пальцаў, што дае прыкладна 30 см)<ref name="лайбле_96"/>. У нейкай ступені абараняла руку і латная пальчатка. Хоць яна не была металічнай з боку далоні, але краі знешняй металічнай часткі маглі засцерагчы руку ад непасрэднага кантакту з клінком. Дадатковую абарону давала і скураная пальчатка, замацаваная ўнутры уласна латных. Згодна з трактатам таго часу, байцы вельмі актыўна хапаліся рукамі за клінок праціўніка з мэтай змены напрамку ўдару, а часам бралі уласны меч абедзвюма рукамі за клінок, наносячы ўдары навершам і крыжавінай.
| |||