Караль Эмерыкавіч Чапскі: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 29:
Належаў да каталіцкага графскага роду [[род Чапскіх|Гутэн-Чапскіх]]. Быў сынам графа [[Эмерык Чапскі (1828)|Эмерыка Карлавіча Гутэн-Чапскага]] і яго жонкі баранэсы Елізаветы-Караліны-Ганны [[Меендорф|фон Меендорф]] (1833—1916). Яго поўнае імя, дадзенае пры хросце, было граф Караль-Ян-Аляксандр Эмерыкавіч-Захарыяшавіч-Мікалаевіч-Севярынавіч Гутэн-Чапскі.
Вучыўся ў Нямецкай гімназіі Санкт-Анэн-Шуле ў Санкт-Пецярбургу. У [[1882]] скончыў [[Дэрпцкі ўніверсітэт|Дэрпцкі (Тартускі) універсітэт]] са ступенню кандыдата палітэканоміі і статыстыкі. Пасля завяршэння вучобы вярнуўся ў Станькава, каб кіраваць гаспадаркай бацькі.
Ажаніўся з графіняй Марыяй-Леанцінай [[Род Пуслоўскіх|Пуслоўскай]] (1870—1965), прадстаўніцай вельмі заможнага і ўплывовага ў ХІХ ст. у Літве і Беларусі каталіцкага роду графаў [[Род Пуслоўскіх|Пуслоўскіх]], які адносіўся да заможнай арыстакратычнай эліты як Беларусі і Літвы, так і ўсёй [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]].
Уваходзіў у лік самых багатых мінчан. Валодаў 10 будынкамі ў горадзе. Па вуліцы Скобелеўскай меўся ўласны сад. У 1897 годзе яго маёмасны цэнз перавышаў 86 тысяч рублёў.
У [[1890]] граф Караль Чапскі быў выбраны на пасаду гарадскога галавы ў [[Мінск]]у. На той пасадзе быў да [[1901]]. Дзякуючы яго дзейнасці было завершана будаўніцтва дома Мінскага гарадскога тэатра (1890). Яго намаганнямі ў горадзе адкрыты трамвай-конка (1892), першая [[Першая мінская электрастанцыя|гарадская электрастанцыя]] (1895) у стылі неаготыкі, тэлефонная станцыя агульнага карыстання (1896), [[ламбард]], начныя прытулкі, шпіталі, амбулаторыі.▼
=== Першая кадэнцыя (1890-1893) ===
У [[1890]] граф Караль Чапскі быў выбраны на пасаду гарадскога галавы ў [[Мінск]]у. На той пасадзе быў да [[1901]].
▲
Гарадскім галавой графам Чапскім праводзіліся не бывалыя датуль інтэнсіўныя работы па добраўпарадкаванні і азеляненні горада і павышэнні камфортнасці быту ўсіх гараджан. Так, па прапанове Караля Чапскага быў распрацаваны і зацверджаны новы генеральны план развіцця горада, будаваліся новыя кварталы з шырокімі вуліцамі і шыкоўнымі прэстыжнымі дамамі, праводзілася электрычнае асвятленне многіх вуліц і інш. Тэрыторыя Мінска значна вырасла ў памерах. Разам з тым, як адзначалі даследчыкі З. Шыбека і С. Шыбека, «павялічыліся разбазарванне гарадскіх земель, злоўжыванні пры заключэнні пазык, заблытанасць справаводства, што дазваляла муніцыпальным дзеячам прысвойваць значныя сумы грошай»<ref>Шыбека З. В., Шыбека С. Ф. Мінск: Старонкі жыцця дарэвалюцыйнага горада. - Мінск: Полымя, 1994. - 341 с. - С. 76.</ref>.
| |||