Свабода веравызнання: Розніца паміж версіямі

1568-закон аб свабодзе сумлення і веравызнання, прыняты парламентам Венгрыі ў горадзе Торда [1].

17 кастрычніка 1906 г. — імянны Найвышэйшы Ўказ, дадзены Сэнату «Аб парадку адукацыі і дзеянні стараверскіх і сектанцкіх суполак і аб правах і абавязках, якія ўваходзяць у склад абшчын паслядоўнікаў стараверскіх згоды і адлучыліся ад Праваслаўя сектантаў»[2][3].

У сваім штогадовым дакладзе за 2011 год камісія Злучаных Штатаў па міжнароднай рэлігійнай свабодзе назвала чатырнаццаць краін "краінамі, якія выклікаюць асаблівую заклапочанасць". Старшыня камісіі адзначыў, што гэта краіны, паводзіны якіх характарызуе іх як горшых у свеце парушальнікаў рэлігійнай свабоды і парушальнікаў правоў чалавека. Чатырнаццаць названых краін былі Бірма, Кітай, Егіпет, Эрытрэя, Іран, Ірак, Нігерыя, Паўночная Карэя, Пакістан, Саудаўская Аравія, Судан, Туркменістан, Узбекістан і В'етнам. Іншыя краіны, уключаныя ў спіс назірання камісіі, ўключаюць Афганістан, Беларусь, Кубу, Індыю, Інданэзію, Лаос, Расея, Самалі, Таджыкістан, Турцыю і Венесуэлу.]

Існуе занепакоенасць у сувязі з абмежаваннямі на публічныя рэлігійныя сукенка ў шэрагу еўрапейскіх краін (у тым ліку хіджаб, ярмолкі, і хрысціянскі крыж).У артыкуле 18 Міжнароднага пакта ААН аб грамадзянскіх і палітычных правах межы абмежаванняў права на свабоду вызнаваць сваю рэлігію або перакананні з тымі, якія неабходныя для аховы грамадскай бяспекі, парадку, здароўя або маральнасці насельніцтва ці асноўных правоў і свабод іншых асоб. свабода веравызнання як прававога паняцця звязаныя, але не ідэнтычныя, верацярпімасці, аддзялення Царквы ад дзяржавы, свецкая дзяржава.