Максімін Фракіец: Розніца паміж версіямі

З гэтага моманту Максімін стаў знакамітым сярод воінаў. Север паважаў і вылучаў яго. Пад яго апекай Максімін зрабіў першыя крокі ў сваёй кар'еры. Пры [[Каракала|Каракале]] ён доўга нёс службу цэнтурыёна. У час [[Макрын]]а, якога Максімін моцна ненавідзеў за тое, што той забіў сына яго імператара, [[цэнтурыён]] пакінуў службу і набыў сабе зямельны надзел у [[Фракія|Фракіі]]. Калі Макрын быў забіты, Максімін прыйшоў да [[Геліягабал]]а і зноў папрасіўся на службу. Але пры гэтым нізкім, подлым імператары ён не мог мець ніякага значэння. Хаця Максімін атрымаў пасаду [[трыбун]]а, ён пераважна знаходзіўся ў раз'ездах па сваіх справах і лячыў уяўныя хваробы. Калі імператарам стаў [[Аляксандр Север]], ён адразу прызначыў Максіміна трыбунам чацвёртага легіёна. Ужо далёка не малады, Максімін, тым не меньшменш, захаваў усю сваю сілу. Казалі, што ён выклікаў на бой і валіў адразу па пятнаццаць чалавек, а нагружаны воз мог прыцягнуць дадому адной рукой.

Пачуўшы аб набліжэнні імператарскага войска, жыхары разбягаліся, спустошваючы свае землі. Воіны начавалі ў пустых гарадах. Ужо тады яны адчулі патрэбу ў правіянце. Тым не меньшменш у іх атрымалася без асабістых перашкод пераправіцца праз [[Альпы]] і спусціцца ў Італію, дзе сустрэлі на сваім шляху [[Аквілея|Аквілею]]. Жыхары з вялікай спешнасцю падрыхтавалі горад да аблогі: аднавілі вежы, сцены і ўмацаванні, якімі не карысталіся шмат гадоў. Правіянта і зброі ў іх таксама аказалася дастаткова. Нечакана дзеля самога сябе Максімін сустрэў рашучы супраціў. Хуткі штурм не прынес поспеха. Аквілійцы абараняліся ад воінаў серай, агнём і іншымі падобнымі сродкамі. Многія салдаты Максіміна атрымалі цяжкія апёкі, страцілі зрок, спалены былі асадныя машыны. Мяркуючы, што аблога зацягваецца ў выніку бяздзейнасці яго прыхільнікаў, Максімін бязлітасна пакараў смерцю сваіх камандзіраў. Гэтым ён абудзіў супраць сябе вялікі гнеў ў войску. Да гэтага далучыўся яшчэ і недахоп правіянта, бо Сенат накіраваў лісты ва ўсе правінцыі, да варты ўсіх гаваней, каб ніякія рэсурсы не трапілі ў рукі Максіміна. Акрамя таго Сенат разаслаў па ўсіх гарадах былых прэтараў і квэстараў дзеля ўладкавання абароны ад Максіміна. Нарэшце імператар, які здзесніваў аблогу, сам стаў адчуваць усе бедствы, якія звычайна сустракае абложаны. У войску рабілася вядома, што ўвесь свет аб'яднаўся супраць Максіміна. Салдаты знаходзіліся ў роспачы і цярпелі патрэбы ў ежы. Нарэшче частка легіянераў, чый лагер знаходзіўся ля Албанскай гары, дамовілася паміж сабой забіць Максіміна, каб пазбавіцца ад доўгай, бясконцай аблогі і больш не спусташаць Італію дзеля тырана, якога ўсе ненавідзелі. Сабраўшыся з духам, яны ў поўдзень наблізіліся да імператарскай палаткі. Максімін выйшаў, каб пагаварыць з імі, але яны, не даўшы яму раскрыць рот, зараз жа забілі яго і яго сына. Затым былі перабіты ўсе яго камандзіры і сябры, а трупы кінуты без пахавання. Голавы Максіміна і яго сына былі накіраваны ў Рым. Звестка аб смерці ненавіснага імператара выклікала вялікую радасць. Паводле Капіталіна, цяжка было нават апісаць, якой вялікай была ўрачыстасць, калі галаву тырана неслі праз усю [[Італія|Італію]].