Некаторыя сведчанні (у прыватнасці, [[катэхізіс]]ы) даюць некаторую аснову для рэканструкцыі граматыкі прускай мовы.
У прускай мове засведчана наяўнасць склонаў, аднак не існуе пэўнага меркавання пра іх колькасць. У прускай мове налічваюцца па крайняй мерыпрынамсі чатыры склоны: [[назоўны склон|назоўны]], [[родны склон|родны]], [[давальны склон|давальны]] і [[вінавальны склон|вінавальны]]. Ёсць сляды [[клічны склон|клічнага склону]] (напрыклад, фраза ''O Deiwe Rikijs'' — «О Божа»), у якіх адлюстроўваецца захаванне праіндаеўрапейскага канчатку клічнага склону *''-e''. Адзначаецца наяўнасць вызначаных і нявызначаных артыкляў, аднак застаецца спрэчным пытанне, ці было гэта ўласна прускай моўнай з'явай, ці калькаванем з нямецкай мовы. У прускай мове вылучаюцца дзеясловы мінулага, цяперашняга і будучага часу, існуе аналітычны перфект з дзеясловам ''быць'', чатыры лады, стан. У прускай мове адзначаўся лексікалізаваны дзеяслоўны від славянскага тыпу (напрыклад, прыстаўка ''po-''), аднак ён слаба задакументаваны. У некаторых адносінах пруская мова праяўляе падабенства са славянскімі мовамі (у прыватнасці, агульныя структурныя рысы ў марфалогіі).
