Шэкспіраўскае пытанне: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др →Аргументы за аўтарства Шэкспіра: арфаграфія, перанесена: памёр ў → памёр у з дапамогай AWB |
др →Аргументы за аўтарства Шэкспіра: clean up, перанесена: па крайняй меры → прынамсі з дапамогай AWB |
||
Радок 82:
Шэкспіраведы не бачаць прычын лічыць, што імя «''Шэкспір''» — гэта псеўданім, ці што акцёр быў прыкрыццём для рэальнага аўтара: запісы сучаснікаў называюць Шэкспіра пісьменнікам, а драматургі-сучаснікі Шэкспіра — [[Крыстафер Марла|Марла]], [[Бен Джонсан|Джонсан]], [[Джон Дон]] і іншыя — былі не менш, а то і больш сціплага паходжання (бацька Шэкспіра са Стратфарда быў багаты і ўваходзіў у гарадское праўленне); сучаснікі не сумняваюцца ў тым, што Шэкспір - сапраўдны аўтар п'ес. Сапраўды, інфармацыя аб жыцці Шэкспіра вельмі адрывачная, але аб'ём звестак аб драматургах-сучасніках Шэкспіра таксама невялікі і для многіх аўтараў значна бяднейшы. Для Джонсана, Марла і Джона Марстана знаходзіцца больш дакументаванай інфармацыі, але прычынай гэтага служыць іх адукацыя, частыя кантакты з судом і спрэчкі з законам{{Sfn|Matus|1994|pp=265—266}}{{Sfn|Lang|2008|pp=29—30}}.
Прыпісваючы п'есы паэту і драматургу Уільяму Шэкспіру, літаратуразнаўцы выкарыстоўваюць тую ж {{нп3|Метадалогія гісторыі|метадалогію|en|Historical method}}, што і для іншых пісьменнікаў яго часу: гістарычныя запісы і вывучэнне стылю{{Sfn|Wadsworth|1958|pp=163—164}}{{Sfn|Murphy|1964|p=4}}{{Sfn|Nelson|2004|p=149}}; яны лічаць, што аргумент нестратфардыянцаў «''няма доказаў аўтарства Шэкспіра''» з'яўляецца прыкладам памылковай логікі, так званым ''argumentum ex silentio'', аргументам, выведзеным са змоўчання, — адсутнасць доказаў з'яўляецца доказам адсутнасці{{Sfn|Shipley|1943|pp=37—38}}. Яны крытыкуюць метады прадстаўнікоў іншых тэорый аўтарства як ненадзейныя і ненавуковыя, заяўляючы, што іх суб'ектыўнасць тлумачыць, чаму ў якасці «''сапраўднага''» аўтара прапануюцца яшчэ 80 кандыдатаў{{Sfn|Dawson|1953|p=165}}{{Sfn|Love|2002|p=200}}{{Sfn|McCrea|2005|p=14}}{{Sfn|Gibson|2005|p=10}}. Яны лічаць ідэю, што ў працах Шэкспіра адлюстравана яго аўтабіяграфія, культурным [[анахранізм]]ам: такая практыка атрымала распаўсюд у XIX стагоддзі, але ў эпоху Лізаветы яна яшчэ не існавала{{Sfn|Shapiro|2010|p=305 (270)}}{{Sfn|Bate|1998|pp=36—37}}{{Sfn|Wadsworth|1958|pp=2—3}}{{Sfn|Schoone-Jongen|2008|p=5}}. Нават у XIX стагоддзі, пачынаючы
=== Гістарычныя сведчанні ===
| |||