Першы Папапапа, вылучаны калегіяй [[кардынал]]аў без умяшання [[Свяшчэнная Рымская імперыя|германскага]] [[імператар]]а; меў суперніка ў асобе [[Ганорый II, антыПапаантыпапа|Ганорыя II]] (ранейшага біскупа пармскага Кадалоуса) абранага адначасова з ім у [[Базель|Базелі]]. Ганорый ІІ карыстаўся заступніцтвам [[Генрых IV, імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі|Генрыха IV]], але на скліканым архібіскупам Ана з [[Кёльн]]а царкоўным сходзе ([[1062]]) ягонае абранне было абвешчана пазапраўным, і Аляксандр II усімі аднагалосна прызнаны Папайпапай. Рашэнне царкоўных пытанняў, пастановы адносна [[Інветытура|інвестытуры]] і [[Цэлібат|бясшлюбнасці]], гэтак жа як і ўсё мерапрыемствы, накіраваныя на прыніжэнне Генрыха IV, хоць і прымаліся, відаць, Аляксандрам II, але насамрэч зыходзілі ад кардынала Гільдэбранда (пазней Папапапа [[Рыгор VII, Папа Рымскі|Рыгор VII]]), яго [[канцлер]]а і непасрэднага пераемніка, які ўжо тады быў душою ўсяго папскага кіравання<ref>{{ВТ-ЭСБЕ|Александр, римские Папыпапы}}</ref>.