Ганна Мастоўская-Радзівіл: Розніца паміж версіямі

У 17 год была выдадзена замуж за старэйшага за яе на два гады мінскага старосту [[Аўгуст Дамінік Пшаздзецкі|Аўгуста Дамініка Пшаздзецкага]], род якога нядаўна авалодаў у спадчынны [[Заслаўе]]м пад Мінскам, дзе яны і пачалі жыць. Ад шлюбу нарадзіўся сын Міхал. Але праз чатыры гады Дамінік памёр, і Ганна каля 1787 году абралася другім шлюбам з кашталянам Тадэвушам Мастоўскім, будучым палітычным дзеячом [[Чатырохгадовы сейм|Чатырохгадовага сейму]] і Касцюшкаўскай інсурэкцыі, міністрам унутраных справаў Княства Варшаўскага. Тадэвуш Мастоўскі і звабіў яе да літаратурнай дзейнасці<ref name="Дз">{{артыкул|аўтар=[[Язэп Янушкевіч]] |загаловак=Папярэдніца Баршчэўскага і Караткевіча |спасылка= http://dziejaslou.by/old/www.dziejaslou.by/inter/dzeja/dzeja.nsf/htmlpage/radz2302ec.html?OpenDocument|мова= |выданне=[[Дзеяслоў (2002)|Дзеяслоў]] |тып=часопіс |год= красавік—май 2006|том= |нумар= |старонкі= |doi= |issn=|archiveurl=http://www.peeep.us/1cfaf645 |archivedate=26 жніўня 2014}}</ref>. Сам ён ад 1790 году, разам з паэтам Юрсынам Нямцэвічам, выдаваў «Gazetк Narodow№ i Obc№» («{{lang-be|Газета айчынная і замежная}}»). Пасля перамогі [[Таргавіцкая канфедэрацыя|таргавіцкай канфедэрацыі]] газета была ў 1792 годзе закрыта, а Тадэвуш разам з жонкай падаўся ў эміграцыю (Дрэздэн, Швейцарыя, Францыя). Па вяртанні з эміграцыі Тадэвуш Мастоўскі трапіў у зняволеньне: расійскія ўлады абвінавацілі яго ў падтрымцы французскіх рэвалюцыянераў. Намаганнямі жонкі і сваякоў ён быў вызвалены, але вымушаны быў падаць асабістую дэкларацыю на вернападданьніцтва расейскаму царызму. Аднак гэта не перашкодзіла яму прыняць удзел у [[Паўстанне 1794 года|інсурэкцыі 1794 году]] на баку [[Тадэвуш Касцюшка|Тадэвуша Касцюшкі]], за што быў этапіраваны ў Пецярбург і пасаджаны ў казематы. Намаганнямі жонкі ізноў быў вызвалены. Канчаткова вярнуўся ў Польшчу ў 1802 годзе, дзе яны развяліся.

 

 

Памерла на схіле 1833 году ў [[Заслаўе|Заслаўі]].