Першы Кантынентальны Кангрэс: Розніца паміж версіямі

'''Першы Кантынентальны Кангрэс''' быў з'ездамз’ездам дэлегатаў 12 калоній (акрамя Джорджыі, Канадскіх калоній, Багамскіх астравоў і некаторых іншых уладанняў Кароны, якія атрымалі запрашэнне на Кангрэс, але вырашылі не адпраўляць дэлегатаў<ref>Пазней [[Джорджыя]] адправіла дэлегатаў на 2-і Кантынентальны Кангрэс</ref>) [[Вялікабрытанія|Вялікабрытаніі]], які пачаў паседжанне [[5 верасня]] [[1774]]  г. ў Карпентэрз-Холе ў Філадэльфіі, [[Пенсільванія]] пасля ўвядзення Брытанскім урадам [[Невыносныя законы|невыносных законаў]]. Мэта апошніх была, сярод іншага, прымусіць улады горада [[Бостан]]а i калоніі [[Масачусэтс]] пакараць удзельнікаў акцыі "«[[Бостанскае чаяпіцце]]"».

У выпадку ігнаравання прапановаў 1-га Кангрэса меркавалася скліканне [[Другі Кантынентальны Кангрэс|Другога Кантынентальнага Кангрэса]]. 2-і Кангрэс пачаў працаваць у маі [[1775]]  г.

== Праца Кангрэса і яе вынікі ==

1-ы Кангрэс працаваў з [[5 верасня]] па [[26 кастрычніка]] [[1774]]  г. Спачатку старшынёй паседжанняў быў Пейтан Рэндальф, а з 22 па 26 кастрычніка - — Генры Мідлтан. Сакратаром Кангрэса быў абраны Чарльз Томсан<ref>Risjord, Norman K. (2002). Jefferson'sJefferson’s America, 1760-18151760—1815. Rowman & Littlefield. p. 114</ref>.

Сярод дэлегатаў Кангрэса не было адзінай думкі наконт будучага калоній. Напрыклад, Патрык Генры выступаў за стварэнне незалежнага ад Брытаніі ўрада, а некаторыя іншыя дэлегаты прапанавалі кампрамісныя варыянты ўрэгулявання адносін з метраполіяй<ref>Greene, Evarts Boutell (1922). The Foundations of American Nationality. American Book Company. p. 434</ref>. З аднаго боку было вырашана аб'явіцьаб’явіць байкот англійскім таварам з [[1 снежня]] 1774  г. і фарміраваць атрады апаўчэнцаў для абароны калоній ад магчымых рэпрэсій метраполіі, з другога дэлегаты Кангрэса рабілі спробы дамовіцца з каралём, што сведчыла аб жаданні большасці з іх пазбегнуць грамадзянскай вайны і канчатковага аддзялення калоній ад Брытаніі. Байкот брытанскіх тавараў прынёс некаторую шкоду эканоміке метраполіі, але не дасягнуў сваёй мэты - — дабіцца адмены невыносных законаў. Але вынікам паседжання Першага Кангрэса стала таксама рашэнне склікаць Другі Кантынентальны Кангрэс, які аб'явіўаб’явіў сябе рэвалюцыйным урадам паўстаўшых калоній і даў назву парламенту [[ЗША]].

== Спіс дэлегатаў ад кожнай калоніі ==

* [[Канэктыкут]]: Сілас Дін, Эліфалет Дайер, Роджэр Шэрман;

* [[Нью-Ёрк]]: Джэймс Дуэйн, Джон Джэй, Філіп Лівінгстан, Айзек Лоў, Саймон Берэм, Джон Харынг, Генры Ўішэр, Уільям Флойд, Джон Алсап;

* [[Нью-Джэрсі]]: Стывен Крэйн, Джон дэ Харт, Джэймс Кінслі, Уільям Лівінгстан, Рычард Сміт;

* [[Пенсільванія]]: Эдвард Бідл, Джон Дыкінсан, [[Джозеф Галоўэй]], Чарльз Хамфрыз, Томас Міфін, Джон Мортан, Самюэль Роўдз, Джордж Рос;

* [[Дэлавэр]]: Томас МакКін, Джордж Рыд, Сізар Родні;

* [[Мерылэнд]]: Самюэль Чэйз, Роберт Гоўлдзбара, Томас Джонсан, Уільям Пака, Мэт'юМэт’ю Цілгмэн;

* [[Вірджынія]]: Рычард Бланд, Бенджамін Харысан, Патрык Генры, Патрык Генры Лі, Эдмунд Пендлтан; [[Джордж Вашынгтон]];

* Андрэй Берастоўскі. Гісторыя ЗША ў апавяданнях і дакументах. Мінск: выдавец А. М.  Вараксін, 2019 -. — 176 с. {{ISBN| 978-985-7220-59-5}}

=== Дакументы Кангрэса ===

* [http://memory.loc.gov/ammem/amlaw/lwjclink.html Full text of ''Journals of the Continental Congress, 1774-17891774—1789''] (Пратаколы паседжанняў Кантынентальнага Кангрэса на англ. мове)