Мікола Панькоў: Розніца паміж версіямі

Вучыўся ў [[Дзвінская дзяржаўная беларуская гімназія|Дзвінскай дзяржаўнай беларускай гімназіі]], дзе ў адмысловым гуртку пад кіраўніцтвам дырэктара гімназіі [[С. Сахараў|С. Сахарава]] вучыўся складаць каталогі, рэгістраваць беларускія выданні. Падчас вучобы пачаў змяшчаць свае творы ў вучнёўскім часапісе «Школьная праца» (выйшла 14 нумароў), потым былі публікацыі ў газеце беларусаў Латвіі «[[Голас беларуса]]», у іншых перыядычных выданнях<ref name="КР"/>. У міжваенны час — сябра [[Партыя беларускіх эсэраў|партыі эсэраў]]. За сувязь з беларускімі эсэрамі ў [[1926]] асуджаны латвійскімі ўладамі на 5 гадоў зняволення. ПасляПа вызваленнявызваленні выдаваўсупрацоўнічаў уз беларускімі перыёдыкамі ў [[ДзвінскЗаходняя Беларусь|Заходняй Беларусі]]у часопісі «Школьная праца»Латвіі.

Па ягоным сведчанні вядома, што яшчэ ў 1930-я гады ён здолеў выдаць дзве кнігі сваёй прозы: «Жывём» (вершы і апавяданні) і раман «У беларускіх лясах», наклад якіх згінуў у час [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайнвайны]]ы<ref name="КР"/>. У часы нямецкай акупацыі працаваў інструктарам на чыгунцы.

З лета [[1944]] — на эміграцыі. Жыў у лагерах для перамешчаных асоб, выдаваў рукапісныя часопісы. У лагеры ў Альдэнбургу заснаваў Беларускую бібліяграфічную службу: збіраў і апісваў беларускія выданні.

У 1951 г. пераехаў у [[ЗША]]. Нейкі час рэдагаваў часапіс «[[Баявая ўскалось]]»,. з’яўляўсяАд адным1952 г. — зстаршыня заснавальнікаў[[Саюз Беларускай бібліяграфічнай службы,беларускіх журналістаў|Саюза беларускіх журналістаў]], уваходзіў у склад [[Крывіцкае навуковае таварыства|Крывіцкага (беларускага) навуковага таварыства імя Ф. Скарыны]]<ref name="КР"/>. Браў удзел у з’ездзе беларускай эміграцыі ў [[1947]], быў сябрам [[Рада БНР|Рады БНР]]. Заснаваў Беларускае Інфармацыйнае Бюро і быў яго кіраўніком. У [[1956]] выйшаў з Рады БНР і разам з [[Яўхім Кіпель|Яўхімам Кіпелем]], [[Віктар Чабатарэвіч|Віктарам Чабатарэвічам]], [[Мікалай Шчорс|Міколам Шчорсам]], [[Лявон Савёнак|Лявонам Савёнкам]] заснаваў Камітэт Незалежнай Беларусі, у [[1984]] разам з [[Васіль Шчэцька|Васілём Шчэцькам]] аднавіў выданне [[Летапіс беларускай эміграцыі|«Летапісу Беларускай Эміграцыі»]].