Язэп Гайлевіч: Розніца паміж версіямі

'''Язэп (Юзаф) Казіміравіч Гайле́віч''' ({{ДН|26|2|1893}}, в. [[Дразды]] Дзісенскага (Свянцянскага, Вілейскага?) павета [[Віленская губернія|Віленскай губерні]] — {{ДС|18|10|1971}}, в. [[Бальбінава (Латвія)|Бальбінава]], [[Краслаўскі раён]], [[ЛатССР]]) — рымска-каталіцкі святар, грамадскі і культурны дзеяч, педагог, прыхільнік [[беларусізацыя|беларусізацы]]і Каталіцкай царквы, дзеяч [[беларусы ў Латвіі|беларускага руху ў Латвіі]].

У 1913 годзе паступіў у [[Магілёўская духоўная каталіцкая семінарыя|Магілёўскую духоўную каталіцкую семінары]]ю ў [[Пецярбург]]у. З-за падзей 1917—1918 гадах у [[Расія|Расіі]] быў вымушаны перапыніць вучобу. Заняткі прадоўжыў у [[Мінская духоўная каталіцкая семінарыя|Мінскай духоўнай каталіцкай семінары]]і. 29 лютага 1920 года пасвечаны ў святары. У 1920—1921 гадах вікарый у [[Пасёлак Друя|м. Друя]] [[Браслаўскі павет (Расійская імперыя)|Браслаўскага пав]]. У 1921—1934 гадах адміністратар у [[Бальбінава (Латвія)|Бальбінаве]] Дзісенскага пав. У 1934—1935 гадах вікарый у [[Касцёл Сэрца Ісуса (Рэзэкнэ)|касцёле Сэрца Ісуса]] ў [[Рэзэкнэ]] (Латвія). У 1935—1943 вікарый у [[касцёл Дзевы Марыі (Даўгаўпілс)|касцёле Дзевы Марыі]] ў Дзвінску ([[Даўгаўпілс]], Латвія), адначасова выкладаў [[Закон Божы]] ў беларускіх школах. Прымаў удзел у культурным і грамадскім жыцці [[Беларусы ў Латвіі|беларусаў Латвіі]]. Выступаў з казаннямі на [[Беларуская мова|беларускай мов]]е. Пераследаваўся латышскімі ўладамі. Абвінавачваўся ў планах далучыць [[Латгалія|Латгалі]]ю да [[Польская Рэспубліка (1918—1939)|Поль]]шчы. Падчас [[Другая сусветная вайна|2-й сусветнай вайн]]ы заставаўся на акупаванай тэрыторыі, служыў у адноўленым вернікамі касцёле Найсвяцейшай Тройцы ў м. [[Росіца, Верхнядзвінскі раён|Росіца]], цяпер [[Верхнядзвінскі раён]] [[Віцебская вобласць|Віцебскай вобласці]] З [[1943]] года зноў у Бальбінаве.

Памёр 18.10.1971. Пахаваны ў [[Бальбінава (Латвія)|Бальбінав]]е.