Вікіпедыя

Маёнтак Падароск: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
(удзельнік выдалены)
(выдаленае кароткае апісанне змен)
(удзельнік выдалены)
(выдаленае кароткае апісанне змен)
Тэгі: першае рэдагаванне Візуальны рэдактар
Радок 41:
== Гісторыя ==
[[Файл:Padarosk, Čačot. Падароск, Чачот (1919-39) (2).jpg|злева|250px|міні|Інтэр'ер сядзібы на старым фота]]
Першымі ўладальнікамі сядзібыПадароска хутчэйбылі заКлочкі, ўсёа былімаёнткам з сярэдзіны XVIII ст. валодалі прадстаўнікі рода [[Род Грабоўскіх|Грабоўскіх]], якія, уласна, і збудавалі тут першую мураваную сядзібу.  З25 пачаткукатрычніка XIX1843 стг. маёнткамяго валодалінабываюць Яўстах і Альжбета ЧачотыПухальскія. У 1861 г. Альжбета Пухальская (дачка Канстанціна Чачота) адпісала маёнтак пляменніку Альбіну Чачоту з [[Асташына]], а ад яго Падароск перайшоў ягонай дачцы Альжбеце (названай так у гонар сваёй хроснай маці)<ref name=":0">Федорук А.Т. Старинные усадьбы Гродненщины. Минск: "Беларусь", 2014. С. 172 - 179. ISBN 978-985-01-1091-6 </ref>.
 
У 18771875 г. 22-гадовая Альжбета стала жонкай 33-гадовага Рамана Бохвіца, сына вядомага філосафа [[Фларыян Бохвіц|Фларыяна Бохвіца]] (1799–1856). У 1890 г. маёнтку Падароск, разам з маёнткамі Вярусін і Рудава, якія былі ўласнасцю Альжбеты Бохвіц, належала 1940 дзесяцін зямлі. Гэта быў адзін з найбольш добра арганізаваных маёнткаў Ваўкавыскага павета Гродзенскай губерні.
 
Апошнім уладальнікам маёнтка стаў сын Альжбеты і Рамана Атон Бохвіц (1880 – 1939) – выпускнік Сельскагаспадарчай акадэміі ў Празе. Ён быў арыштаваны ў 1939 г. і памёр у турме ў Ваўкавыску<ref name=":0" />.
Радок 57:
Сядзібны дом з мезанінам, як мяркуецца, быў пабудаваны ў канцы XVIII ст. Грабоўскімі. Мясцовыя жыхары сцвярджалі, што раней на пячным дымаходзе палаца знаходзіўся металічны сцяжок з датай “1768”. Аднапавярховы прамавугольны ў плане выцягнуты будынак мае сіметрычную кампазіцыю з двухпавярховай мураванай цэнтральнай часткай, вылучанай на галоўным фасадзе глыбокім порцікам з трохвугольным франтонам, які быў прыбудаваны ў другой палове ХІХ ст. па праекце віленскага архітэктара Лубы<ref name="ЛАЗ">{{кніга|аўтар=[[Барыс Андрэевіч Лазука|Лазука Б.А.]]|частка=Беларуская архітэктура XIX - пачатку XX стагоддзя|загаловак=Гісторыя сусветнага мастацтва. Рускае і беларускае мастацтва XIX - пачатку XX стагоддзя|арыгінал=|спасылка=|адказны=|выданне=|месца=|выдавецтва=[[Беларусь, выдавецтва|Беларусь]]|год=2011|том=|старонкі=349|старонак=430|серыя=|isbn=978-985-01-0880-7|тыраж=}}</ref>. Драўляныя бакавыя крылы атынкаваныя і накрытыя высокімі вальмавымі дахамі. У рашэнні порціка спалучаюцца слупы, калоны, аркада (на першым паверсе), якая падтрымлівае шырокую тэрасу. Уваход аформлены паўратондай з балконам над ёй<ref name="ЛАЗ" />. Прамавугольныя вокны аздобленыя прафіляванымі ліштвамі. З тыльнага боку будынка знаходзілася тэраса с невысокай балюстрадай, якая не захавалася. Унутраная планіроўка анфіладна-калідорная, змененая ў пасляваенныя часы.
 
Па цэнтральнай восі галоўнага ўвахода ў дом размяшчаўся вестыбюль, адкуль вяла лесвіца на мезанін. Вестыбюль быў аздоблены вялікімі, ад падлогі да столі, люстрамі. На першым паверсе было дзесяць вялікіх пакояў. Цэнтральнае месца ў доме займаў вялікі хол з двума чырвонымі канапамі і сакратэрам. У гасцінай камін упрыгожвала конная скульптура [[Ян Сабескі|Яна Сабескага]], а таксама партрэты прадстаўнікоў родаў Бохвіцаў і Чачотаў. Салон быў абстаўлены мэбляй у стылі ампір, а ў сталовай зале, які часам выкарыстоўвася як капліца, знаходзіўся вялікі авальны стол<ref>Roman Aftanazi. Dzieje rezydencji n dawnych kresach Rzeczypospolitej. Tom 2. Wrocław, 1992. S.314-316</ref>.
 
З іншых будынкаў цалкам або часткова захаваліся былая аранжэрэя (у савецкі час малачарня), будынак былой сыраварні (пасля майстэрні, гаража), а таксама кузня.
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Маёнтак_Падароск"