Пінская шляхта (п’еса): Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
помилки |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 12:
}}
'''«Пінская шляхта»''' — п'еса класіка беларускай літаратуры, майстра камічнага жанру [[Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч|Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча]]<ref>{{Спасылка | аўтар = | прозвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтары = | год =| url = http://www.livelib.ru/book/1000330091 | загаловак = Пінская шляхта| фармат = | назва праекту = | выдавецтва = Живая библиотека| дата = 26 лютага 2013 | мова = | каментар = }}</ref> (фарс-вадэвіль у адной дзеі<ref name="Куп">{{Спасылка | аўтар = | прозвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтары = | год =| url =http://kupalauski.by/performances/mainstage/pinsk-nobility/ | загаловак = Пінская шляхта| фармат = | назва праекту = | выдавецтва = | дата = 26 лютага 2013 | мова = | каментар = }}</ref>). Напісана ў [[1866]] годзе, першая публікацыя з'явілася ў [[1918]] годзе ў часопісе [[Вольная Беларусь (1917)|«Вольная Беларусь»]] (№ 30-31)<ref name="НГАБ">{{Спасылка | аўтар = | прозвішча = | імя = | аўтарlink = | суаўтары = | год =| url =http://archives.gov.by/index.php?id=254193 | загаловак =«Пінская шляхта» | фармат = | назва праекту =Драматургічныя творы | выдавецтва = Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі| дата = 26 лютага 2013 | мова = | каментар = }}</ref>, у беларускаму перакладзе [[Язэп Лёсік|Я. Лёсіка]]<ref name='lepeshaw 2002'/>.
== Гістарычны кантэкст ==
Радок 50:
У п'есе В. Дунін-Марцінкевіч высмейвае царскі суд, бюракратызм і хабарніцтва чыноўнікаў, якія самі ж і парушаюць усе магчымыя законы, якія яны прадстаўляюць, і выносяць абсурдныя прыгаворы<ref name="Куп" /><ref name="НГАБ" /><ref name="Хаўстовіч">{{Спасылка | аўтар =[[Мікола Хаўстовіч|М. Хаўстовіч]] | прозвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтары = | год =26 лютага 2013| url = http://litaraturaznaustwa.ru/2012/02/02/xa%d1%9estovich-m-zagadka-%e2%80%9cpinskae-shlyaxty%e2%80%9d/ | загаловак =Загадка «Пінскае шляхты» | фармат = | назва праекту = Літаразнаўства| выдавецтва =Mowaznaustwa.ru | дата = 26 лютага 2013 | мова = | каментар = Працы кафедры гісторыі беларускай літаратуры Белдзяржуніверсітэта. – Вып.2. – Мінск, 2002}}</ref>.
Станавы прыстаў Кручкоў, якога палешукі называюць «Найяснейшая Карона» (гэты зварот афіцыйна прымяняўся толькі ў дачыненні да манарха), піша і тут жа чытае пастановы і «следства» і «суда», звяртаючыся да царскіх «указаў» і «законаў» [[Статут ВКЛ|Статута Вялікага Княства Літоўскага]]. «Як ён, на нашу бяду, усе ўказы і законы як рэпу грызе і не заікнецца, хрэн яму ў вочы!» — здзіўляецца Пратасавіцкі, не задумваючыся нават, што дзеянне Статута ВКЛ у Беларусі было адменена яшчэ ў 1840 годзе, а
Кручкоў з дапамогай пісарчука Пісулькіна абсурднымі штрафамі абірае запалоханую пінскую шляхту да ніткі. Не толькі ўдзельнікам бойкі, але і яе сведкам, нават тым, хто бойкі не бачыў, прысуджаецца кара і вялікі штраф:
|