Радае Доманавіч: Розніца паміж версіямі

'''Радое Дамановіч''' ({{ДН|16|2|1873}} — {{ДС|17|8|1908}}) быў сербскім [[пісьменнік]]ам, [[журналіст]]ам і [[настаўнік]]ам, найбольш вядомы сваімі кароткімі [[сатыра|сатырычнымі]] апавяданнямі.

 

 

Радое Дамановіч нарадзіўся ў вёсцы Асвішце ў цэнтральнай [[Сербія|Сербіі]] ў сям’і мясцовага настаўніка і прадпрымальніка Мілаша Дамановіча і Персиды Дамановіч, нашчадка Паўле Цукича, аднаго з ваеначальнікаў Першага і Другога сербскага паўстання. Дзяцінства ён правёў у вёсцы Горне Ярушыца недалёка ад [[Крагуевац]]а, дзе ён вучыўся ў пачатковай школе. Скончыў сярэднюю школу ў Крагуевацы і філасофскі факультэт [[Бялградскі ўніверсітэт|Бялградскага ўніверсітэта]], дзе ён вывучаў [[сербская мова|сербскую мову]] і [[Гісторыя Сербіі|гісторыю]].

Радое Даманавіч памёр праз паўгадзіны пасля паўночы 17 жніўня 1908 года ва ўзросце 35 гадоў, пасля працяглай барацьбы з хранічнай пнеўманіей і [[туберкулёз]]ам. Ён быў пахаваны на Новых могілках Бялграда. Яго астатнія неапублікаваныя працы былі згублены падчас [[Першая сусветная вайна|Першай сусветнай вайны]].<ref>[https://domanovic.org/foreign-languages/belaruskaya-mova/ Праект «Радое Дамановіч»]</ref>

 

 

Ніжэй прыведзены некаторыя з самых вядомых работ Радое Дамановіча:

Некаторыя яго творы: ''Правадыр'', ''Кляймо'' і ''Разважанні звычайнага сербскага вала'' перакладзены на беларускую мову для праекта «Радое Дамановіч» Ганнай Тарасевіч.<ref>[https://domanovic.org/foreign-languages/belaruskaya-mova/ Праект «Радое Дамановіч»]</ref>

 

{{reflist}}

 

[https://domanovic.org/ Поўны збор твораў Радое Дамановіча]

 

{{DEFAULTSORT:Дамановіч,Радое}}