Васіль Паўлавіч (пісар гаспадарскі): Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі |
|||
Радок 11:
«Палажыў сваю галаву» на гаспадарскай службе.<ref name=":1" />
Меў сына [[
== Паходжанне і сваяцтва ==
Радок 18:
Пачынаючы з [[А. Ясінскі|А. Ясінскага]], які ўсе згадкі ў крыніцах «Васка пісара», «Васка Паўлавіча» і «Васка Любіча» атаясніў з менскім баярынам і пісарам гаспадарскім [[Васіль Любіч|Васілём Любічам]], дзве асобы — Васіля Паўлавіча і Васіля Любіча — у літаратуры часта злучаюць у гібрыдны персанаж.<ref>''Русина О.'' Василь Никольський… С. 48-49.</ref>
Вотчыны Васіля, Багдана і Андрэя Паўлавічаў знаходзіліся ў Чарнігаўскім павеце. Станам на 1496 год там маёнткамі Свібрыж (цяпер [[Сыбэрэж]]) і Забалавіссе, селішчам Ргошч (цяпер [[Рогашчы]]), ловішчам і бортнай зямлёй [[Замглай]] валодаў Багдан Паўлавіч. Паміж 1500—1506 гадамі, на замену чарнігаўскай вотчыны, захопленай маскоўскімі войскамі, атрымаў двор Вакінікі ў Троцкім павеце і сын Васіля Паўлавіча — [[
Вял.кн. Аляксандр, пры наданні Чарнігаўскага княства збегламу ў ВКЛ мажайскаму князю Сямёну, лістом ад 1 ліпеня 1496 года «выняў на сябе» некалькіх баяр, якія мелі маёнткі ў Чарнігаўскім павеце, але служылі гаспадару — сярод іх называны Андрэй Паўлавіч з «братанічамі» — пляменнікамі з боку брата — [[Міхаіл Яўстаф’евіч Халецкі|(Міхаілам) Халецкім]] і [[
{{зноскі}}
|