Міхаіл Андрэевіч Савіцкі: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Радок 6:
| шырыня =
| загаловак =
| дата нараджэння =18.02.1922
| месца нараджэння =
| дата смерці = 8.11.2010
| месца смерці =
| паходжанне =
| падданства =
| грамадзянства ={{BLRСцягафікацыя|Беларусь}}
| жанр =
| вучоба =
Радок 25:
}}
{{цёзкі2|Савіцкі}}
'''Міхаі́л Андрэ́евіч Саві́цкі''' ([[18 лютага]] [[1922]], в. [[Звянячы]] [[Талачынскі раён|Талачынскага раёна]] — [[8 лістапада]] [[2010]], [[Мінск]]) — [[народны мастак БССР]] (1972), [[народны мастак СССР]] (1983), правадзейны член АМ Расіі, акадэмік Нацыянальнай АН Беларусі, [[Герой Беларусі]] (2006).
 
== Біяграфія ==
Маладосць Савіцкага супала з гадамі [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай вайны]], 20-гадовым салдатам Чырвонай Арміі ён браў удзел у баях за [[Севастопаль]], трапіў у палон, амаль з самага пачатку вайны быў зняволеным канцлагераў [[Дзюсельдорф]]а, [[Бухенвальд]]а, [[Дахау]], дзе не толькі ў поўнай меры падзяліў трагедыю народаў Еўропы, але і актыўна змагаўся ў складзе Супраціву. ШчаслівыШчаслівым выпадкам Савіцкі не загінуў  — вызваленне лагера саюзнікамі адбылося ў час, калі ён пасля 17-дзённага карцара за арганізацыю ўцёкаў, знясілены, паміраў у тыфозным бараку.
 
Пасля вайны вучыўся ў [[Мінскае мастацкае вучылішча|Мінскім мастацкім вучылішчы]], затым у Маскоўскім мастацкім інстытуце імя В. І. Сурыкава (скончыў у 1957).
Радок 41:
Гучны скандал узнік пасля першай дэманстрацыі цыклу карцін «Лічбы на сэрца», прысвечаных жахам канцэнтрацыйных лагераў. На палатне «Летні тэатр», дзе бульдозер звальвае ў канаву трупы забітых, побач з нямецкім карнікам, які смяецца і, відаць, толькі што здзейсніў гэтыя забойствы, дагодліва хіхікае і чалавек у лагернай вопратцы з характэрнымі яўрэйскімі рысамі і зоркай Давіда на грудзях. Ад мастака запатрабавалі прыбраць зорку, аднак ён адмаўляўся, але ўрэшце па асабістай просьбе Машэрава змушаны быў саступіць.
 
<blockquote>"«Ад мяне патрабавалі зафарбаваць, прыбраць гэтую зорку, але я стаяў на сваім. Гэта ж быў не проста нейкі мастацкі вобра, але і гістарычны факт. Я ж прайшоў не адзін канцлагер і бачыў, што ўся ўнутрылагерная эліта так, пачынаючы з блокавага або капо і канчаючы апошнім санітарам у якім-небудўьнебудзь канціне, дзе зняволеныя паміралі ад тыфу, дызентэрыі, сухотаў, звычайна, у асноўным складалася з яўрэяў. І ў гэтым не было нічога дзіўнага, здаўна ж вядома, што гэты народ найбольш прыстасаваны і жывучы. І калі ад многіх іншых народаў і цывілізацый не засталося ўжо ні следу, ні ўспамінаў, то гэты народ не толькі выжыў, але і трыумфуетрыўмфуе па ўсім свеце. Толькі ці мусім мы ва ўсім зайздросціць іх жывучасці і следаваць іх шляхам? Вось пра што я думаў, працуя над гэтай карцінай… Нават у той, апошняй вайне, яны выяўляюць сябе толькі ахвярамі. А ўсе іншыя народы быццам перад імі вінаватыя. У Мітэльбаў-Доры, дзе я знаходзіўся, пакуль мог трымацца на нагах, большасць капо былі польскімі яўрэямі. І яны былі болей жорсткімі за эсэсаўцаў. Так, я згодзен, у сям'ісям’і не без вырадка. Але нельга прыкідвацца, што нічога гэтага не было, і стала казаць пра сябе, пра сваё."» </blockquote>
 
::::::::::::: ''Ростиков Е.'' [http://web.archive.org/web/20070929092647/www.zavtra.ru/cgi/veil/data/zavtra/02/432/71.html Умей сказать: „Нет«Нет!» (К 80-летию Михаила Савицкого)] // Завтра (газета), № 9(432) от 26.02.2002.
 
Памёр [[8 лістапада]] [[2010]] года.
Радок 50:
Узнагароджаны [[ордэн Францыска Скарыны|ордэнам Францыска Скарыны]], у 2006 г. прысвоена званне «[[Герой Беларусі]]»<ref>Указ № 135 ад 1 сакавіка 2006 г — Аб прысваенні [[Міхаіл Сцяпанавіч Высоцкі|М. С. Высоцкаму]], [[Пётр Пятровіч Пракаповіч|П. П. Пракаповічу]], [[Васіль Афанасьевіч Рэвяка|В. А. Рэвяку]] і М. А. Савіцкаму звання «Герой Беларусі»</ref>. Жыў і працаваў у [[Мінск]]у. Кіраўнік дзяржаўнай установы культуры «Творчыя акадэмічныя майстэрні жывапісу, графікі і скульптуры».
 
Лаўрэат [[Дзяржаўная прэмія СССР|Дзяржаўнай прэміі СССР]] ([[1973]]), [[Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь|Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь]] у галіне літаратуры, мастацтва і архітэктуры (1996)  — ''за выдатны ўнёсак у выяўленчае мастацтва Беларусі і працы апошніх год''.
 
{{зноскі}}
 
== Літаратура ==
* ''Быков, В.'' Подвиг Савицкого // Известия.  — 1979.  — № .  — 21 января.  — С.
* Міхаіл Савіцкі = Михаил Савицкий = Mikhail Savitsky: [альбом] / [аўтар тэксту і склад. Б.  А.  Крэпак].  — Мн.: Беларусь, 2013.  — 78, [1] с.: іл., партр.  — (Славутыя мастакі з Беларусі = Знаменитые художники из Беларуси = Famous artists from Belarus).  — ISBN 978-985-01-1002-2
* ''Рубінчык, В.'' Не кідайце лішніх камянёў у Міхаіла Савіцкага / Вольф Рубінчык // ARCHE.  — 2010.  — №  7  — 8 (94  — 95).  — С. 7  — 19.  — ISSN 1392-9682.
* {{Крыніцы/БелЭн|14|Савіцкі Міхаіл Андрэевіч|Савіцкі А. М.|70—71}}
 
== Спасылкі ==
Радок 59 ⟶ 65:
* [http://web.archive.org/web/20070929092647/www.zavtra.ru/cgi/veil/data/zavtra/02/432/71.html Да 80-годдзя Міхаіла Савіцкага (Газета «Завтра»)]
 
== Літаратура ==
* ''Быков, В.'' Подвиг Савицкого // Известия. — 1979. — № . — 21 января. — С.
* Міхаіл Савіцкі = Михаил Савицкий = Mikhail Savitsky: [альбом] / [аўтар тэксту і склад. Б. А. Крэпак]. — Мн.: Беларусь, 2013. — 78, [1] с.: іл., партр. — (Славутыя мастакі з Беларусі = Знаменитые художники из Беларуси = Famous artists from Belarus). — ISBN 978-985-01-1002-2
* ''Рубінчык, В.'' Не кідайце лішніх камянёў у Міхаіла Савіцкага / Вольф Рубінчык // ARCHE. — 2010. — № 7 — 8 (94 — 95). — С. 7 — 19. — ISSN 1392-9682.
* {{Крыніцы/БелЭн|14|Савіцкі Міхаіл Андрэевіч|Савіцкі А. М.|70—71}}
{{Героі Беларусі}}