Талерантнасць: Розніца паміж версіямі

'''Талера́нтнасць''' (ад {{lang-la|tolerantia}} — «цярпенне, цярплівасць, здольнасць пераносіць») — у агульным сэнсе гэтага слова, — гэта «дапушчальнае адхіленне». Супрацьлегласць талерантнасці — гэта нецярпімасць. Талерантнасць трэба адрозніваць ад пасіўнай [[Свабода волі|добраахвотнасці]] (паколькі такое пасіўнае прыняцце не выражае пазытыўнагапазітыўнага сэнсу суджэння і не ўтварае супрацьлегласці адхіленню) і ад [[Сінкрэтызм|сінкрэтызму]].

З-за шматграннага характару [[Феномен|з’явы]] «талерантнасці» ў тэорыі сучасных навуковых ведаў існуюць розныя падыходы да разумення гэтай з’явы. Філасофскі аспект прапануе разглядаць талерантнасць як гатоўнасць пастаянна і з годнасцю ўспрымаць чалавека, рэчы ці падзеі як цярпенне, цярпімасць, вытрымку, прымірэнне. Палітычны кантэкст факусуюцьфакусуе ўвагу на павазе да свабоды іншага чалавека, яго поглядаў, думак, паводзін. Сацыялогія трактуе талерантнасць як міласэрнасць, далікатнасць, прыхільнасць да іншых і г.д.<ref>Хомяков М.&nbsp;Б.&nbsp;Толерантность: парадоксальная ценность / М.&nbsp;Б.&nbsp;Хомяков // Журнал социологии и социальной антропологии.&nbsp;— 2003.&nbsp;— №&nbsp;4.&nbsp;— Т. VI.&nbsp;— №&nbsp;4&nbsp;— С. 98&nbsp;— 112. (стр.: 16)</ref> У агульным педагагічным кантэксце талерантнасць інтэрпрэтуецца як гатоўнасць прыняць іншых такімі, якія яны ёсць, і ўзаемадзейнічаць з імі на аснове згоды і разумення.<ref>Бех И.Д. Формировать у ребенка чувство ценности другого человека // Педагогика толерантности. — 2001. — № 2. — С. 32—35.</ref>