Канстанцін Сідаровіч: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 20:
Падчас [[Нямецкая акупацыя Беларусі (1941—1944)|нямецкай акупацыі]] быў членам [[Беларускі камітэт (Беласток)|Беларускага камітэта ў Беластоку]], дзе спяваў у хоры і граў у аркестры.
У 1944 годзе стаў ініцыятарам аднаўлення дзейнасці тэатральнага кааператыву «Полымя», які неўзабаве быў ліквідаваны новай уладай
У 1945 годзе быў сярод арганізатараў беларускай школы ў Беластоку. Пасля бараніў яе ад пераўтварэння ў рускамоўную.
У часы [[Польская Народная Рэспубліка|Польскай Народнай Рэспублікі]] далучыўся да дзейнасці [[Беларускае грамадска-культурнае таварыства|Беларускага грамадска-культурнага таварыства]] і працаваў у тыднёвіку [[Ніва (газета)|«Ніва»]]. Перадаў [[БГКТ]] тэатральныя дэкарацыі створаныя [[Язэп Драздовіч|Язэпам Драздовічам]] для ТБШ у 1933 годзе, якія захоўваў на гарышчы свайго дома. Падтрымліваў сувязь з беларускімі эмігрантамі, сярод якіх [[Васіль Лукашык]] і [[Сяргей Хмара]], за што трапіў пад нагляд Службы бяспекі [[Польская Народная Рэспубліка|ПНР]]. Быў гадзіншчыкам па прафесіі.▼
▲У часы [[Польская Народная Рэспубліка|Польскай Народнай Рэспублікі]] далучыўся да дзейнасці [[Беларускае грамадска-культурнае таварыства|Беларускага грамадска-культурнага таварыства]] і працаваў у тыднёвіку [[Ніва (газета)|«Ніва»]]. Перадаў [[БГКТ]] тэатральныя дэкарацыі створаныя [[Язэп Драздовіч|Язэпам Драздовічам]] для ТБШ у 1933 годзе, якія захоўваў на гарышчы свайго дома.
Падтрымліваў сувязь з беларускімі эмігрантамі, сярод якіх [[Васіль Лукашык]] і [[Сяргей Хмара]], за што трапіў пад нагляд Службы бяспекі [[Польская Народная Рэспубліка|ПНР]]. Быў гадзіншчыкам па прафесіі.
Пахаваны на [[Праваслаўныя могілкі (Беласток)|праваслаўных могілках парафіі Усіх Святых у Беластоку]].
| |||