Леапольд Іванавіч Родзевіч: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
|||
Радок 6:
Паходзіў з шляхецкага роду, які да пачатку ХХ ст. асяляніўся. Брат [[Ч. Родзевіч]]а.
[[Файл:Удзельнікі канферэнцыі прадстаўнікоў беларускіх леварадыкальных арганізацый у Гданьску.jpg|thumb|злева|Удзельнікі канферэнцыі прадстаўнікоў беларускіх леварадыкальных арганізацый у Гданьску. Злева направа: [[Палута Бадунова]], Леапольд Родзевіч, [[Язэп Лагіновіч]]. 1923]]
У 1909 скончыў гарадское вучылішча ў [[Вілейка|Вілейцы]]. Пад уплывам «[[Наша ніва (1906)|Нашай нівы]]» пачаў пісаць па-беларуску. У 1914 пераехаў у [[Вільня|Вільню]], перад наступленнем нямецкіх войскаў у 1915 пакінуў горад. З 1919 жыў у [[Мінск]]у, у 1921 зноў вярнуўся ў Вільню. Рэдагаваў беларускія газеты ў [[Вільня|Вільні]]: [[Беларускі звон (1921)|«Беларускі звон»]], «Наша будучыня» (1922—1923), з 1921 дзеяч [[Беларуская рэвалюцыйная арганізацыя|Беларускай рэвалюцыйнай арганізацыі (БРА)]]. Адзін з ініцыятараў уступлення ў 1923 БРА ў [[КПЗБ]]. Арыштоўваўся ў 1923. У 1924 сакратар Гродзенскага падпольнага акружкама КПЗБ. З-за пераследу ўладаў увосень 1925 перабраўся ў Мінск. Кіраваў замежнай рэдакцыяй прадстаўніцтва ЦК КПЗБ пры ЦК КП(б)Б, быў рэдактарам «Бюлетэня ІДК КПЗБ», у 1925-34 рэдактар газеты «Чырвоны сцяг» і часопіса «Бальшавік», працаваў у [[Камісія па вывучэнні Заходняй Беларусі|Камісіі па вывучэнні Заходняй Беларусі]] пры АН БССР.
Арыштаваны ДПУ БССР 18.7.1933 па справе т.зв. «Беларускага нацыянальнага цэнтра». Адпраўлены ў [[Саратаў]], дзе працаваў у лясніцтве. Паўторна арыштаваны ў 1938. Дакладная дата гібелі невядомая.
| |||