Кніга Выхад: Розніца паміж версіямі

'''Кніга «Выхад»''', '''кніга «Зыход»''' ({{lang-he|שְׁמוֹת}}, '''Шмот''' — «Вось імёны»; {{lang-la|Exodus}} ад грэч. Ἔξοδος — выхад, зыход) — другая кніга [[Стары Запавет|Старога Запавету]]. Паводле зместу з'яўляецца працягам [[кніга Быццё|кнігі «Быццё»]]. Яе асноўная тэма — выхад ізраільскага народа з егіпецкай няволі і яго вандраванне ў пустыні на чале з [[Майсей|Майсеем]]<ref>[http://www.catholic.by/2/libr/slounik.html#q149 catholic.by]</ref>.

У кнізе «Выхад» апісваецца лёс 12 кален яўрэйскага народа. Паказваюцца надзвычай жорсткія ўмовы іх паднявольнага жыцця ў Егіпце пасля смерці [[Іосіф, сын Якава|Іосіфа]] і прыходу да ўлады новага фараона, які, незадаволены хуткім ростам яўрэйскага насельніцтва, выдаў загад для павівальных бабак, каб яны, прымаючы роды ў цяжарных ізраільцянак, бязлітасна знішчалі яўрэйскіх немаўлят мужчынскага полу. Галоўны герой гэтай кнігі — [[Майсей]]. У «Выхадзе» падаецца надзвычай складаная, поўная прыгод і драматызму гісторыя яго жыцця ад нараджэння і да таго часу, калі ён стаў правадыром свайго народа і вывеў яўрэяў з егіпецкай няволі. Толькі на другі год іх блуканняў па пустыні, апавядаецца ў Бібліі, Бог на адной з гор [[Сінайскі паўвостраў|Сінайскага паўвострава]] даў ім праз Майсея свой закон, паводле якога яны павінны былі жыць і ўсталёўваць свае ўзаемаадносіны з богам. Захаванне гэтага дагавору-запавету стала ўмовай заступніцтва ўсявышняга за яўрэяў, іх будучага лёсу і выратавання. Майсей з гэтага часу стаў фактычным заканадаўцам свайго народа, складальнікам маральнага кодэкса, асноўная сутнасць якога сфармулявана ў славутых [[Дзесяць запаведзяў|10 запаведзях]]. Далей у творы падаецца падрабязны пералік самых разнастайных і дэталёвых настаўленняў і правіл, якія датычаць быту яўрэяў, іх звычаяў і рэчігійныхрэлігійных абрадаў. Кніга «Выхад» завяршаецца апісаннем будаўніцтва свяцілішча і асвячэннем яго па даручэнню бога заканадаўцам Майсеем.<ref name="СкТв">Скарына Ф. Творы:... С. 162—163.</ref>