Лаўр Георгіевіч Карнілаў: Розніца паміж версіямі

У канцы красавіка 1917 года — перад сыходам у адстаўку ваенны міністр [[Аляксандр Іванавіч Гучкоў|А. І. Гучкоў]] хацеў правесці генерала Карнілава на пасаду галоўнакамандуючага [[Паўночны фронт, Першая сусветная вайна|Паўночным фронтам]] — самага распушчанага з усіх рускіх франтоў, дзе існавалі цяжкасці ў кіраванні і магла спатрэбіцца «цвёрдая рука» Генеральнага штаба генерала ад інфантэрыі {{nobr|Л. Г. Карнілава}}. Да таго ж пасада галоўнакамандуючага фронтам заставалася вакантнай пасля сыходу з яе генерала [[Мікалай Уладзіміравіч Рузскі|Рузскага]]. Супраць гэтага катэгарычна пярэчыў Вярхоўны Галоўнакамандуючы генерал ад інфантэрыі [[Міхаіл Васільевіч Аляксееў|М. В. Аляксееў]], які стаў ім пасля адрачэння [[Мікалай II|цара]], спасылаючыся на недастатковы камандны стаж генерала Карнілава і той факт, што многія генералы, старэйшыя за Лаўра Георгіевіча па ўзвядзенні і заслугах, чакаюць сваёй чаргі. На наступны дзень Гучкоў даслаў афіцыйную тэлеграму па пытанні прызначэння Карнілава. Аляксееў прыгразіў, што ў выпадку, калі прызначэнне адбудзецца, ён сам сыдзе ў адстаўку.<ref>'' Дзянікін А. І. '' [http://militera.lib.ru/memo/russian/denikin_ai2/1_34.html Нарысы рускай Смуты. Крушэнне уладыўлады і арміі, люты-верасень 1917 г.] рэпрынтная рэпрадукцыя выдання. J. Povolozky & C, Editeurs. 13, rue Bonapartie, Paris (VI). — Выдавецтва «Навука», 1991. — ISBN 5-02-008582-0, стар. 445</ref> Ваенны міністр не адважыўся рызыкаваць адстаўкай Вярхоўнага Галоўнакамандуючага, пра што пазней, паводле некаторых дадзеных, шкадаваў. Апісаны эпізод пасля зарадзіў даволі моцную непрыязнасць паміж двума генераламі — ён, як і сітуацыя з арыштам ў недалёкай будучыні Аляксеевым [[карнілаўцы|карнілаўцаў]] у [[Стаўка Вярхоўнага Галоўнакамандуючага|Стаўцы]] пасля няўдачы [[Карнілаўскае выступленне|Карнілаўскага выступлення]] — дае ключ да разгадкі вельмі няпростых узаемаадносін двух генералаў.

[[19 мая]] 1917 года Карнілаў загадам па 8-й арміі дазваляе, па прапанове Генеральнага штаба капітана [[Мітрафан Восіпавіч Нежанцаў|М. В. Нежанцава]], сфармаваць Першы Ударны атрад з добраахвотнікаў (першая добраахвотніцкая часць у Рускай арміі). За кароткі тэрмін трохтысячны атрад быў сфармаваны, і [[10 чэрвеня]] генерал Карнілаў зрабіў яго агляд. Капітан Нежанцаў бліскуча правёў баявое хрышчэнне свайго атрада [[26 чэрвеня]] 1917 года, прарваў аўстрыйскія пазіцыі пад вёскай Ямшыцы, дзякуючы чаму быў узяты [[Калуш]]. [[11 жніўня]] загадам Карнілава атрад быў перафармавацьперафармаваны ў [[Карнілаўскі ўдарны полк]]. Форма палка ўключала ў сябе літару «К» на пагонах і нарукаўныя знакі з надпісам «Карнілаўцы». Асабістай аховай Карнілава стаў [[Тэкінскі конны полк|конны Тэкінскі полк]].