Лаўр Георгіевіч Карнілаў: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 222:
Праз 2 дні пасля пачатка распрацоўкі наступлення ў арміі, якую ён узначальваў, [[25 чэрвеня]] 1917 года яго войскі прарываюць пазіцыі [[3-я армія, Аўстра-Венгрыя|3-й аўстрыйскай арміі]] Кірхбаха на захад ад [[Станіславаў|Станіславава]]. Ужо [[26 чэрвеня]] разгромленыя Карнілавым войскі Кірхбаха беглі, цягнучы за сабой і нямецкую дывізію, якая падаспела ім на дапамогу.
 
У ходзе наступлення армія генерала Карнілава прарвала аўстрыйскі фронт на працягу 30 вёрст, узяла ў [[палон]] 10 тысяч салдат праціўніка і 150 [[афіцэр]]аў, а таксама захапіла каля 100 гармат. [[Антон Іванавіч Дзянікін|Дзянікін]] у сваіх успамінах пазней напіша, што "Выхад на [[Ломніца|Ломніцу]] адкрываў Карнілаву шляхі на Далінудаліну ракі [[рака Стрый|Стрый]], і на злучэнне арміі графа [[Фелікс фон Ботмер|Ботмера]]. Нямецкая галоўная кватэра лічыла становішча галоўнакамандуючага Усходнім фронтам '' крытычным ''. "<ref>'' Дзянікін А. І. '' [http://militera.lib.ru/memo/russian/denikin_ai2/1_18.html Нарысы Рускай Смуты . Крушэнне улады і арміі, люты-верасень 1917 г.] рэпрынтная рэпрадукцыя выдання. J. Povolozky & C, Editeurs. 13, rue Bonapartie, Paris (VI). — Выдавецтва «Навука», 1991. — ISBN 5-02-008582-0, стар. 420</ref>
 
Аднак далейшы прарыў немцаў на фронце [[11-я армія, Расійская імперыя|11-й арміі]], якая пабегла перад немцамі, нягледзячы на сваю велізарную перавагу ў колькасці і тэхніцы <ref>Са зводак [[Стаўка Вярхоўнага Галоўнакамандуючага|Стаўкі]]</ref> з прычыны сваёй разбэшчанасці і развалу з-за раскладаючай рэвалюцыйнай агітацыі, нівеліраваў першапачатковыя поспехі рускіх армій.