Атлатль: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Frantishak (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
Frantishak (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 4:
Атлатль уяўляе сабою злёгку выгнуты кавалак [[драўніна|дрэва]] або [[косць|косці]] памерам ад 13 см да 61 см у даўжыню і ад 2 см да 7 см у шырыню. На заднім канцы мацуецца крук, да якога прыладжваецца дрэўка дзіды.
Найстаражытнейшы касцяны атлатль быў знойдзены [[археолаг]]амі ў [[Дардонь (дэпартамент)|Дардоні]]. Ён быў выраблены прадстаўнікамі [[Салютрэйская культура|Салютрэйскай культуры]] каля 17 500 гадоў таму. У пячоры Мас-Дазіль ({{lang-fr|Le Mas-d'Azil}}) на поўдні [[Францыя|Францыі]] выяўлены атлатль з узростам 15 300 гадоў, па-мастацку выразаны з [[алені|аленяй]] косці ў выглядзе [[Казуля еўрапейская|казы]]. Атлатлі таксама выраблялі людзі на іншых кантынентах. Адной з архаічных форм, якая дайшла да нашага часу, з'яўляецца аўстралійская ''вумера''. Аднак у [[Еўропа|Еўропе]] атлатль быў забыты да перыяду [[сярэднявечча]], так што [[канкістадоры]], якія трапілі ў [[Мексіка|Мексіку]] ў [[16 стагоддзе|XVI]] ст., былі непрыемна здзіўлены наяўнасцю ў [[ацтэкі|ацтэкаў]] прылады, што дазваляла вытыкаць [[браня|браню]].
У нашы дні існуе Сусветная асацыяцыя атлатля. Яе чальцы займаюцца як вырабам і выкарыстаннем, так і даследаваннем прыстасаванняў для кідання дзіды.
| |||